Summary

"The basic aim of the structure is to ensure decent living conditions for the imprisoned comrades through a process that would take place within the political movement; thereby taking the material dimension of solidarity a step beyond close family, friendly and comrade relationships, as well as to help with the immediate coverage of emergencies (such as court expenses and bails for the persecuted). Yet, the actions of practical solidarity and the building and development of communication bridges and united struggles between those inside prisons and those outside of it, remain as priorities of the people who form and sustain the structure.

During this crucial period of time for all of us, regarding both the spreading of the virus and the repulsive mechanisms that the state manages to impose using the severity of dealing with the pandemic and the assurance of public health as an excuse, it is again extremely difficult to secure the resources to support the material needs of the ones within the walls. Perhaps it is more difficult than ever.

We are going through a particularly difficult situation regarding multiple levels while each and every one of us struggles not only to cope with the consequences of the pandemic but , also, keep on fighting. We recognize solidarity to our imprisoned comrades as a mean of the struggle against the state's repression and we aim at the continuance of the structure's goals through overcoming the obstacles of the state. The slogan "no one left alone in the hands of the state" is becoming more crucial and tangible these days than ever. We urge you to defend it once again in practice. Factual solidarity will again be our weapon."

About

The Solidarity Fund for imprisoned and persecuted militants was established in 2010 in a circumstance where, on the one hand, a hard capitalist restructuring was carried out under the guise of the “economic crisis” and, on the other hand, the radical movement, having very recent memories from the experience of the social revolt of December ’08, was in full bloom. Under those circumstances, repression became even more intense, resulting in an ever-increasing number of political prisoners. It is precisely in this context that the Solidarity Fund was formed, initially setting out to provide regular and consistent support to those persecuted or imprisoned for their subversive action or for their participation in social struggles. The basic aim of the structure is to ensure decent living conditions for the imprisoned comrades through a process that would take place within the political movement; thereby taking the material dimension of solidarity a step beyond close family, friendly and comrade relationships, as well as to help with the immediate coverage of emergencies (such as court expenses and bails for the persecuted). Yet, the actions of practical solidarity and the building and development of communication bridges and united struggles between those inside prisons and those outside of it, remain as priorities of the people who form and sustain the structure.

From 2010 until today, the Solidarity Fund has been trying to obtain a regular and consistent political, moral and material support for collecting funds, which derives primarily from the conscious participation of each and every one of us, as well as from groups and collectives, that contribute to the continuation of factual solidarity. Continued state repression, however, results in a large number of political prisoners and legal costs, and consequently, in particularly high material needs. At this moment, the Solidarity Fund supports 25 prisoners on a regular monthly basis; Athanassopoulou Konstantina, Valavani Dimitra, Georgiadi Polykarpo, Yagtzoglou Konstantinos, Dimitrakis Giannis, Koufontinas Dimitris, Kostaris Iraklis, Michailidis Giannis, Xiros Savvas, Petrakakos Giorgos, Sakkas Kostas, Seisidis Marios, Stathopoulos Vangelis, Christodoulou Spyros and the 11 militants from Turkey and Kurdistan (Harika Kızılkaya, Hazal Seçer, Sinan Oktay Özen, Sinan Çam, Ali Ercan Gökoğlu, Burak Ağarmış, Halil Demir, Hasan Kaya, Anıl Sayar, İsmail Zat, Şadi Naci Özpolat). In many cases we also try to cover -as much as our (financial) capabilities allow-the legal expenses and bails of comrades who are persecuted for their political identity, their actions or even for their family or comrade relationship with imprisoned militants.

During these 10 years of activity, we have turned to comrades and collectives many times, as securing financial resources has always been a difficult process. Solidarity and participation of comrades both from Greece and abroad is the main reason why we have stood by our imprisoned comrades with consistency. During this crucial period of time for all of us, regarding both the spreading of the virus and the repulsive mechanisms that the state manages to impose using the severity of dealing with the pandemic and the assurance of public health as an excuse, it is again extremely difficult to secure the resources to support the material needs of the ones within the walls. Perhaps it is more difficult than ever. Unfortunately, this has to be added up to the already difficult times that our comrades are facing within the walls, as well as the prison population as a whole, and this is why we are once again turning to our comrades.

The overcrowding of Greek prisons, with the forced packing of prisoners in cells and wards reminiscent of human hives, the inadequate - and in some cases – non-existent medical care, the refusal to provide self-protection measures (prohibition of medical supply, such as antiseptics), the fact that even the most vulnerable (the elderly or the sick) are still incarcerated, create conditions for a pandemic outburst with significantly higher mortality rates than the ones in the society outside the walls. This may amount to the death penalty for many people in prisons. Recently the announcement of the death of two prisoners came out of Diavata's prison cells. The cases of covid-19 being reported from every prison of the country intensify our worry concerning the conditions under which they have to live inside the prison's walls. Since the beginning of the pandemic in the country, during spring of 2020, this particular worry was the cause of a series of prison mobilizations with key demands the decongestion of prisons and the implementation of basic protection measures for the inmates. The starting point of these mobilizations was Korydallos women’s prison and was followed by the prisons in Chania (Crete), Agios Stefanos (Patras) and Larissa, while 856 inmates from all the wings of Korydallos men’s prison signed and published a statement. In the rural prison of Kassandra, area in Chalkidiki, the prisoners stopped working on the 15th of November in order to react against the prison's administration and the ministry, who still haven't managed to realize any measures regarding the pandemic and have not put their words into practice.

"Thousands of people are being stored, literally, on top of each other under inhumane and shameful conditions. This does not come as a surprise regarding greek prisons. Yet, under present circumstances of the pandemic the situation has grown to resemble a nightmare in a greater degree. Not only have the detention conditions remained as they were but also, no particular measure has been taken regarding the health and the protection of the prisoners who are still being stowed as dead men walking in cells and chambers-coffins. Prisons keep getting fuller and are reaching their limits while the government through the mass media promotes "the decline of crime statistics" (...) At the same time, the government keeps making fun of the prisoners directly by posting guidelines on preventing the spread of the virus by avoiding overcrowded places! In the greek prisons instead of taking basic health measures the Ministry of Public Order prefers to rely on restrictions while imposing repressive measures that make the life of the prisoners even harder. No one is given any license, free visitation has been repealed while supervised ones are being reduced instead of being increased, in order to prevent relatives and friends of attending overcrowded places like waiting rooms (...)

It is evident that this particular political strategy is murderous and some people decided to lead the role of the executioner. On the opposite side of these exhaustive and inhumane conditions there is the need inside and out of these hellholes to collectively build a broad solidarity movement which will demand the direct decongestion of prisons, ensure a decent way of living and health support, the visitation of doctors in the prisons who are going to test by themselves the measures of health protection of the prisoners - and not the Ministry of Public Order, the carry out of covid-19 tests for everyone, supply of free masks and antiseptics, the direct withdrawal of repressive measures and their replacement with actual health measures against the pandemic."

Polykarpos Georgiadis, 10/11/2020, Larisa Prison (https://athens.indymedia.org/post/1608348/)

Under these particular circumstances, the state and its repressive mechanisms follow a beaten track. While no effective sanitary measures are being taken to protect the prison population, they block communication with the outside world by suspending visitations with relatives and lawyers, and take reprisals and retaliatory measures where outbreaks of protest occur: abductions-transfers of comrades / militants in the case of the mobilization in Korydallos women's prison with the abduction of two female prisoners and their transfer to Thiva prison under quarantine (one of which is the political prisoner and member of Revolutionary Struggle, Pola Roupa, and a few days later a violent transfer of Nikos Maziotis took place, who is also a political prisoner and a member of Revolutionary Struggle, to Domokos prison), deprivation of yard time in Chania prison, cops raids, investigations and destruction of cells in Patras prison. At the same time, and while the pandemic is still under way, comrades are facing false indictments, they are being persecuted and imprisoned, reminding us the permanent priorities of the state whose declarations about the decongestion of prisons concern only a small number of prisoners –considering the total population – as the number of prisoners they affect does not exceed the one thousand five hundred.

At this moment 16 out of 32 prison accommodations have verified covid-19 reported cases while we, also, count two dead prisoners. The prisons of the country are overfull and beyond their capabilities. We are talking about prisons with people sleeping on the floor, without medical and nursing staff, without any special spaces to set the verified cased of covid-19 under control. We are talking about prisons in rural areas where they disrupt the water supply for hours resulting in prisoners not being able to even wash their hands, where despite the increased number of verified cases PHEA has not paid a single visit, where there has been a mantle of silence and nobody seems to talk about the lost souls living in there... The only solution in prison accommodations'' contemporary dystopic reality is their decongestion.

Kostas Sakkas, 22/11/2020, Korydallos prison (https://athens.indymedia.org/post/1608705/)

We are going through a particularly difficult situation regarding multiple levels while each and every one of us struggles not only to cope with the consequences of the pandemic but , also, keep on fighting. We recognize solidarity to our imprisoned comrades as a mean of the struggle against the state's repression and we aim at the continuance of the structure's goals through overcoming the obstacles of the state. As Solidarity Fund, at this moment in time, we are announcing our decision to suspend all of our planned public actions for the immediate future, but we are not suspending our solidarity with political prisoners. In this difficult situation that we are experiencing, we are in a difficult position to keep a temporary reduction in the amount of material support for imprisoned comrades in order for us to be able to support them with consistency during the months that follow.

Comrades from Greece and abroad, the Solidarity Fund is facing a serious problem concerning the viability and the function of one of its fundamental components, the financial support of imprisoned militants. Its failure, due to the particular circumstances regarding the pandemic, to ensure its resources through its public acts could possibly lead to a complete financial deadlock and the practical support offered to the imprisoned ones will technically be impossible. The only way to avoid this is the material / financial support from the wider antagonistic movement around the world. From all the individuals and all the collectives who consider the imprisoned militants to be part of the people who struggle, a struggle that we all engage in -in any way we can- against the barbaric world of authority.

The slogan "no one left alone in the hands of the state" is becoming more crucial and tangible these days than ever. We urge you to defend it once again in practice. Factual solidarity will again be our weapon.

UP UNTIL THE DEMOLITION OF THE LAST PRISON NONE OF US IS FREE

SOLIDARITY WITH POLITICAL PRISONERS

*The picture on the headline was taken during the intervention that we participated on New Year’s Eve (December 31, 2017) outside Larissa’s prison, "celebrating" near to imprisoned comrades.

Краткая информация

«Основная цель структуры - обеспечить достойную жизнь заключенным товарищам, опираясь на движение, которое стремится вывести материальное измерение солидарности на одну ступень выше близких семейных, дружеских, товарищеских отношений, а также помощь в немедленном покрытии расходов для решения чрезвычайных ситуаций (судебные издержки и оплата залогов для преследуемых). Помимо этого, активная солидарность, а также построение и развитие коммуникационных связей и объединенная борьба между теми, кто находится внутри тюрьмы, и теми, кто за ее пределами, остаются приоритетами людей, которые формируют и поддерживают структуру.

В этой сложной для всех ситуации, как в связи с распространением вируса, так и вследствие репрессивной политики, навязываемой государством, используя в качестве алиби необходимость управлять пандемией и обеспечивать здоровье населения, сбор средств для материальной поддержки наших товарищей за стенами тюрьм снова становится чрезвычайно сложным. Может быть, сложнее, чем когда-либо.

Во многих отношениях мы переживаем очень трудную ситуацию, в которой каждый из нас пытается не только справиться с её последствиями, но и продолжать активно бороться. Мы рассматриваем солидарность с нашими заключенными товарищами как средство борьбы с государственными репрессиями, и следуем целям структуры, преодолевая препятствия власти. Лозунг «никто не один/ не одна в руках государства» стал как никогда актуальным в наши дни и ощущается сильнее, чем когда-либо. Мы призываем вас еще раз отстоять его на практике. «Практическая солидарность снова станет нашим оружием».

О чем

Фонд солидарности с заключенными и преследуемыми активистами был создан в 2010 году в условиях, когда, с одной стороны, жесткая капиталистическая реструктуризация проводилась под прикрытием «финансового кризиса», а с другой стороны, радикальное движение, помнящее недавний опыт социальной революции декабря 2008 г. было в самом разгаре. В этих условиях репрессии заметно участились, что привело к постоянному увеличению числа политических заключенных. Именно в этом контексте был создан Фонд солидарности, изначально ставивший своей целью оказывать регулярную и последовательную поддержку преследуемым или заключенным в тюрьму активистам за их подрывные действия или за их участие в социальной борьбе. Основная цель структуры - обеспечить достойные условия жизни заключенным товарищам посредством процесса, который будет происходить внутри политического движения; Тем самым материальный характер солидарности выходит за рамки близких семейных, дружеских и товарищеских отношений, а также помогает в немедленном покрытии расходов для решения чрезвычайных ситуаций (таких как судебные расходы и залог для преследуемых). Тем не менее, активная солидарность, а также построение и развитие коммуникационных связей и объединенная борьба между теми, кто находится внутри тюрьмы, и теми, кто за ее пределами, остаются приоритетами людей, которые формируют и поддерживают структуру.

С 2010 года по сегодняшний день Фонд солидарности пытается заручиться регулярной и последовательной политической, моральной и материальной поддержкой для сбора средств, которая основывается на сознательном участие каждого из нас, а также групп и коллективов, которые способствуют продолжению фактической солидарности. Однако продолжающиеся репрессии со стороны государства приводят к большому количеству политических заключенных и судебным издержкам, а, следовательно, к особенно высоким материальным потребностям. В настоящее время Фонд солидарности оказывает поддержку 25 заключенным на регулярной ежемесячной основе: Афанассопулу Константина, Валавани Димитра, Ягцоглу Константинос, Димитракис Яннис, Георгиадис Поликарпос, Куфонтинас Димитрис, Костарис Ираклис, Михайлидис Яннис, Ксирос Саввас, Петракакос Гиоргос, Саккас Костас, Сеисидис Мариос,Стафопулос Вангелис, Христодулу Спирос и 11 активистов из Турции и Курдистана (Харика Кызылкая, Хазал Сечер, Синан Октай Озен, Синан Чам, Али Эрджан Гёкоглу, Бурак Агармыш, Халил Демир, Хасан Кая, Анил Саяр, Исмаил Зат, Шади Наси Озполат). Во многих случаях мы также стараемся покрыть - насколько позволяют наши (финансовые) возможности - судебные издержки и залог товарищей, которых преследуют за их политическую принадлежность, действия или даже за их семейные или товарищеские отношения с заключенными в тюрьму активистами.

За эти 10 лет деятельности мы много раз обращались к товарищам и коллективам, поскольку сбор финансовых средств остаётся трудным процессом. Солидарность и участие товарищей как из Греции, так и из-за рубежа - основная причина того, что мы и по сей день на регулярной основе поддерживаем наших заключенных товарищей. В нынешних обстоятельствах, особенно из-за распространения вируса и в связи с этим повторного введения государством ограничительных мер, чрезвычайно трудно гарантировать сбор средств для обеспечения материальных потребностей тех, кто находится внутри стен. Возможно, это сложнее, чем когда-либо. К сожалению, к это прибавляются и уже сложившиеся тяжелые условиям, с которыми наши товарищи сталкиваются в стенах, а также ко всему тюремному населению в целом, и поэтому мы снова обращаемся к нашим товарищам с просьбой выразить их поддержку.

Перенаселенность греческих тюрем, принудительное размещение заключенных в камерах и палатах, напоминающих человеческие ульи, неадекватное, а в некоторых случаях и полное отсутствие медицинской помощи, отказ от принятия мер самозащиты (запрет на поставку медикаментов, в том числе антисептиков), тот факт, что даже самые уязвимые (пожилые или больные) все еще находятся в заключении, создают условия для вспышки пандемии со значительно более высокими показателями смертности, чем в обществе за стенами. Для многих заключенных это может быть равносильно смертной казни. Недавно было объявлено о смерти двух заключенных в тюрьме Диавата. Эта озабоченность вызвала серию тюремных мобилизаций с ключевыми требованиями по разгрузке тюрем и внедрению основных мер защиты для заключенных. Отправной точкой этих мобилизаций стала женская тюрьма Коридаллос, за ней последовали тюрьмы в Ханье (Крит), Агиос Стефанос (Патры) и Лариссе, а 856 заключенных из всех корпусов мужской тюрьмы Коридаллос подписали и опубликовали заявление.

«Тысячи людей в буквальном смысле находятся в жалких зданиях, в бесчеловечных и унизительных условиях содержания под стражей. Это, конечно, не ново для греческих тюрем. Однако в нынешних обстоятельствах пандемии ситуация становится еще более страшной. Не только условия содержания под стражей остаются плачевными, но, кроме того, практически отсутствуют санитарные меры для защиты здоровья заключенных, которые по-прежнему находятся в штабелях, какобречённых . Тюрьмы каждый день заполняют еще больше и находятся в худшем ситуации, в то же время, когда правительство, через все СМИБ рекламирует "впечатляющее падение преступности" (...) В то же время правительство высмеивает своих заключенных, шепнув им инструкции по COVID-19, с которыми он советует не толкать людей! В греческих тюрьмах вместо принятия неотложных мер в области здравоохранения министерство общественного порядка отдает предпочтение запрету и приведению в исполнение репрессивных мер, которые еще более затрудняют жизнь заключенных. Были отменены все лицензии, было отменено бесплатное посещение, в то время как закрытые часы посещения сократились, а не увеличились, с тем чтобы избежать переполненности родственников и друзей в районах ожидания (...)

Очевидно, что эта политика убийственна, и некоторые сами выбрали для себя роль палача. Перед лицом этих отвратительных и бесчеловечных условий необходимо и с самого начала разработать широкое движение солидарности, которое потребует разгрузыть тюрмь, обеспечения достойных условий жизни и медицинского обслуживания, визит врачей в тюрьмы, которые они рассмотрят (а не министерство общественного порядка), меры по охране здоровья заключенных, проведение массовых проверок, бесплатное антисептики и маски, немедленное прекращение репрессивных мер и замена их реальными мерами защиты здоровья от пандемии».

Георгиадис Поликарпос, 10/11/2020, тюрьма Лариса

В этих специфических обстоятельствах государство и его репрессивные механизмы идут проторенной дорогой. Несмотря на отсутствие эффективных мер по защите заключенных, они блокируют их общение с внешним миром, приостанавливая посещения родственников и адвокатов, а также применяют репрессивные и карательные меры в случае вспышек протеста: похищения-переводы товарищей / боевиков в случае мобилизации в женской тюрьме Коридаллос с похищением двух женщин-заключенных и их переводом в тюрьму Тива на карантин (одна из которых - политическая заключенная и участница революционной борьбы Пола Рупа, а несколько дней спустя насильственный перевод Никоса Мазиотиса в тюрьму Домокос (тоже политический заключенный и участник Революционной борьбы), лишение дворового времени в тюрьме Ханьи, полицейские рейды, расследования и разрушение камер в тюрьме Патры. В то же время, пока пандемия всё еще продолжается, товарищам предъявляются ложные обвинения, их преследуют и сажают в тюрьмы, что напоминает нам о неизменных приоритетах государства, чьи заявления о разгрузке тюрем касаются лишь небольшого числа заключенных, учитывая общую численность населения; в результате чего количество заключенных, которых эти изменения затрагивают, не превышает одной тысячи пятисот. Даже спустя шесть месяцев после начала пандемии тюрьмы по-прежнему переполнены, и на данный момент не было принято никаких медицинских профилактических мер, в результате чего заключенные остаются беззащитными перед второй волной пандемии.

«В настоящее время в 16 из 32 исправительных учреждений были подтверждены случаи заболевания COVID19, в то время как нас счету уже два смертельных случая. Тюрьмы страны переполнены и давно исчерпали свой резерв. Речь идёт о местах заключения, в которых люди спят на полу, о местах без должного медицинского обслуживания, мест, где заражённых не отделяют от других заключенных, где воду перекрывают часами, лишая заключенных возможности вымыть руки; мы говорим о тюрьмах, в которых зараженных за последний месяц не посетил ни один представитель службы здравооохранения EODY, о местах, на которые пала пелена молчания, и никому нет дела до человеческих душ, живущих в этих местах… Единственным решением для этой мрачной действительности является разгрузка тюрем»

Костас Саккас, 22/11/2020, тюрьма Коридаллос

Как Фонд солидарности, в настоящий момент мы объявляем о своем решении приостановить все наши запланированные общественные акции на ближайшее будущее, но мы не приостанавливаем нашу солидарность с политическими заключенными. Находясь в затруднительном положении, нам приходится объявить о временном сокращении материальной поддержки заключенных товарищей, для того, чтобы продолжить оказывать регулярную поддержку в последующие месяцы.

Товарищи из Греции и из-за границы! Фонд солидарности в настоящее время сталкивается с серьезной проблемой, связанной с жизнеспособностью и функцией одного из его основных компонентов - финансовой поддержки заключенных активистов. В связи с объективными условиями предположения о неспособности фонда обеспечить сбор средств при помощи публичных акций приведет к экономическому тупику с первого месяца нового года, и поддержка политзаключенных станет практически невозможной. Единственный способ избежать этого - материальная / финансовая поддержка со стороны более широкого антагонистического движения по всему миру. От всех людей и всех коллективов, которые считают заключенных в тюрьму активистов частью борющихся людей вместе с нами - любым возможным способом - против варварского мира власти.

Лозунг «никто не остался/лась один/одна в руках государства» становится сегодня более важным и ощутимым, чем когда-либо. Мы призываем вас еще раз отстоять его в действии. Фактическая солидарность снова станет нашим оружием.

НИКТО ИЗ НАС НЕ СВОБОДЕН/ДНА ПОКА НЕ СНЕСЕНА ПОСЛЕДНЯЯ ТЮРЬМА

СОЛИДАРНОСТЬ С ПОЛИТИЧЕСКИМИ ЗАКЛЮЧЕННЫМИ

Resumen

"El objetivo principal de la estructura es garantizar una vida digna para los/las compañeros/as prisioneros/as a través de un proceso cinemático que llevará la dimensión material de la solidaridad a un paso más allá de las relaciones familiares, amistosas y de compañía íntimas, así como la asistencia en la cobertura inmediata de emergencias (costos legales y garantías para los/as perseguidos/as). Aparte de eso, entre las prioridades de las personas que componen la estructura, están los movimientos efectivos de solidaridad, la construcción de puentes de comunicación entre los de adentro y los de afuera, y el desarrollo de luchas sociales dentro y fuera de los muros.

En esta difícil situación para todos y todas, tanto con la propagación del virus, como con las políticas represivas impuestas por el estado, utilizando como coartada la necesidad de gestionar la pandemia y velar por la salud pública, el aseguramiento de los recursos para el soporte material de los que están dentro de los muros es, otra vez, extremadamente difícil. Quizás más difícil que nunca.

Estamos atravesando una situación muy difícil a muchos niveles, intentando a todos/as y cada uno/a de nosotros/as, no solo gestionar sus consecuencias, sino también seguir luchando. Reconocemos la solidaridad con nuestros compañeros encarcelados como un medio de lucha contra la represión estatal y buscamos continuar con los objetivos de la estructura, superando los obstáculos del poder. Ahora, el lema "que nadie esté solo y sola en manos del estado" se está volviendo más urgente y tangible que nunca. Os pedimos que lo defendamos una vez más en la práctica. La solidaridad fehaciente volverá a ser nuestra arma."

Sobre

El Fondo de solidaridad para combatientes prisioneros/as y perseguidos/as se creó en 2010 en un momento en que, por un lado, la dura reestructuración capitalista se estaba lanzando guiada por la crisis financiera y, por otro, el espacio radical, con su reciente experiencia de explosión social de diciembre de 2008, estaba en una floración de activación. En estas circunstancias, la represión se hizo aún más severa, lo que resultó en un número creciente de presos políticos. Es precisamente en este contexto cuando se creó el fondo de solidaridad, que estableció como objetivo principal el apoyo coherente y estable de los/las perseguidos/aso prisioneros/as por su acción subversiva o por su participación en las luchas sociales. El objetivo principal de la estructura es garantizar una vida digna para los/las compañeros/as prisioneros/as a través de un proceso cinemático que llevará la dimensión material de la solidaridad a un paso más allá de las relaciones familiares, amistosas y de compañía íntimas, así como la asistencia en la cobertura inmediata de emergencias (costos legales y garantías para los/as perseguidos/as).Aparte de eso, entre las prioridades de las personas que componen la estructura, están los movimientos efectivos de solidaridad, la construcción de puentes de comunicación entre los de adentro y los de afuera, y el desarrollo de luchas sociales dentro y fuera de los muros.

Desde 2010, el fondo ha estado intentando de obtener un apoyo político, moral y material coherente y estable para la recaudación de recursos, que se derivan principalmente de la participación consciente de cada uno/a de nosotros y nosotras, así como de grupos y colectividades, contribuyendo a la continuación de la solidaridad efectiva. Sin embargo, la continua represión estatal tiene como resultado una gran cantidad de prisioneros políticos y costos judiciales, y, en consecuencia, necesidades materiales particularmente altas. En este momento, el fondo apoya sobre una base mensual constante a 25 prisioneros/as (Athanasopoulou Konstantina, Valavani Dimitra, Georgiadi Polykarpo, Giagtzoglou Konstantino, Dimitraki Gianni, Koufontina Dimitri, Kostari Irakli, Michailidi Gianni, Xiro Savva, Petrakako Giorgo, Sakka Kosta, Seisidi Mario, Stathopoulo Vangeli, Christodoulou Spyro y los 11 combatientes turcos y kurdos). En muchos casos, también tratamos de cubrir, tanto como sea posible, las costas y las garantías de los compañeros/as que son perseguidos/as por su identidad política, sus acciones o incluso por su relación de parentesco/compañerismo con combatientes prisioneros/as.

Dentro de estos 10 años que estamos activos nos hemos dirigido muchas veces a compañeros/as, centros sociales (steki) y colectividades, ya que la obtención de recursos financieros siempre ha sido un proceso difícil. La solidaridad y la participación de compañeros y compañeras, tanto del territorio heleno como del extranjero, es la razón principal por la que hemos apoyado consistentemente a nuestros/as compañeros/as prisioneros/as. En esta difícil situación para todos y todas, tanto con la propagación del virus, como con las políticas represivas impuestas por el estado, utilizando como coartada la necesidad de gestionar la pandemia y velar por la salud pública, el aseguramiento de los recursos para el soporte material de los que están dentro de los muros es, otra vez, extremadamente difícil. Quizás más difícil que nunca. Algo que desafortunadamente se suma a los tiempos ya difíciles que enfrentan tanto los/las compañeros/as dentro de los muros, como la población carcelaria en su conjunto, y es por eso que nos estamos dirigiendo nuevamente a todos los compañeros y compañeras.

La superpoblación de las cárceles griegas con el hacinamiento forzado de prisioneros/asen células y cámaras que recuerdan a células humanas, la atención médica inadecuada, y en algunos casos inexistente, la falta de la oportunidad de autoprotección (la prohibición de abastecimiento de suministros médicos, como antisépticos) y el mantenimiento del encarcelamiento incluso para los grupos de población más vulnerables (personas mayores o enfermas) crean condiciones para el estadillo de una pandemia con tasas de mortalidad significativamente más altas que en la sociedad fuera. Esto puede equivaler a la pena de muerte para muchas personas en las cárceles. Recientemente se anunciaron dos muertes de detenidos en la prisión de Diavata. Los casos denunciados en las cárceles de todo el país intensifican las preocupaciones sobre las condiciones que prevalecen dentro de los muros. Desde el inicio de la pandemia en el país en la primavera de 2020, esta preocupación ha desencadenado un dominó de movilizaciones en las cárceles con demandas básicas el desahogo y el cumplimiento de las normas básicas de higiene como medidas de protección para los detenidos. Punto de partida de las movilizaciones fueron las cárceles femeninas de Korydallos y luego se expandieron a las cárceles de Chania (Creta), Agios Stefanos (Patras), Larissa y durante este tiempo también se había publicado un texto con las firmas nominales de 856 prisioneros de todas las alas de las cárceles masculinas de Korydallos. En las cárceles rurales de Kassandra Halkidiki, los detenidos dejaron de trabajar, a partir del 15/11, como reacción a la administración de la prisión y el ministerio, que no toman medidas para la salud de los detenidos y se limitan a cumplir sus palabras.

"Miles de personas están siendo almacenadas, literalmente, en edificios miserables, en condiciones de detención inhumanas y vergonzosas. Esto, por supuesto, no es algo nuevo para las prisiones griegas. Sin embargo, en las condiciones actuales de la pandemia, la situación se está volviendo aún más terrible. Las condiciones de detención siguen siendo deplorables, pero además no se han tomado medidas sanitarias sustanciales para proteger la salud de los detenidos, que continúan apilados como futuros muertos en celdas y cámaras-ataúdes. Las cárceles se están llenando cada día más y están al borde del colapso, al mismo tiempo que el gobierno -a través de los medios siempre dispuestos- anuncia la "caída espectacular de la delincuencia criminal". (...) Al mismo tiempo, el gobierno se está burlando de los detenidos al publicar instrucciones para COVID-19 advirtiéndoles que no se abarroten. En las cárceles griegas, en lugar de tomar medidas sanitarias básicas, el Ministerio de Orden Público muestra una preferencia por las prohibiciones y la imposición de medidas represivas que dificultan aún más la vida de los presos. Se han recortado todos los permisos, se han abolido las visitas gratuitas y se han reducido las visitas cerradas en lugar de aumentarlas para evitar hacinamiento de familiares y amigos en las salas de espera. (...)

Es evidente que esta política es asesina y algunos han elegido para sí mismos el papel de verdugo. Ante estas condiciones destructivas e inhumanas, existe la necesidad dentro y fuera de los infiernos de desarrollar un amplio movimiento solidario que requerirá la descongestión inmediata de las cárceles, la seguridad de condiciones de vida dignas y cobertura médica, médicos visitantes en las cárceles donde ellos (y no el Ministerio de Orden Público) examinarán las medidas de protección de la salud de los presos, la realización de pruebas masivas, la libre administración de antisépticos y mascarillas, el retiro inmediato de las medidas represivas y su sustitución por medidas sanitarias efectivas contra la pandemia.”

Polykarpos Georgiadis, 10/11/2020, Cárceles de Larisa (https://athens.indymedia.org/post/1608348/)

En esta condición, por tanto, el estado y sus mecanismos represivos siguen por una vía segura. Aunque no se toma ninguna medida sanitaria eficaz para proteger a la población de prisioneros; cortan el contacto con el mundo exterior prohibiendo las visitas de familiares y abogados, y toman medidas de represalia: secuestro-transferencia de compañeras combatientes en el caso de movilización en las cárceles de mujeres de Korydallos con el secuestro de dos prisioneras y su traslado a las cárceles de Tebas en régimen de cuarentena (una de ellas la prisionera política y miembro de Epanastatikós Agónas, Pola Rupa, mientras que, unos días más tarde, hubo también un traslado violento a la prisión de Domokosdel prisionero político y también miembro de Epanastatikós Agónas, Nikos Maziotis), la privación del tiempo de patio de los prisioneros en las cárceles de Chania, invasiones policiales, encuestas y destrucciones de celdas en las cárceles de Patras. Al mismo tiempo, están montando acusaciones contra compañeros/as, continuando la persecución y el encarcelamiento de combatientes dentro de la condición general de la pandemia, recordándonos las prioridades permanentes del estado al mismo tiempo que sus anuncios de medidas de descongestión en las cárceles conciernen a una población de pequeña proporción. - número de prisioneros que no excede de mil quinientos.

"Actualmente en 16 de los 32 establecimientos penitenciarios hay casos confirmados de covid19, mientras que ya contamos dos muertos. Las cárceles del país en su conjunto están superpobladas y superan con creces su potencial. Estamos hablando de cárceles con presos durmiendo en el piso, estamos hablando de cárceles sin personal médico y de enfermería, estamos hablando de cárceles sin áreas especiales para la separación de casos, estamos hablando de cárceles en la provincia donde se corta el agua durante horas y como resultado los presos no puedan ni siquiera lavarse las manos, estamos hablando de cárceles que a pesar de las decenas de casos desde el mes pasado no han sido visitadas por la Agencia Nacional de Salud Pública, estamos hablando de cárceles en las que ha caído un velo de silencio y nadie se encuentra para hablar de las almas humanas que viven en ellas ... La única solución a la realidad distópica actual de las penitenciarías es descongestionarlas."

Kostas Sakkas, 22/11/2020, Cárceles de Korydallos (https://athens.indymedia.org/post/1608705/)

Estamos atravesando una situación muy difícil a muchos niveles, intentando a todos/as y cada uno/a de nosotros/as, no solo gestionar sus consecuencias, sino también seguir luchando. Reconocemos la solidaridad con nuestros compañeros encarcelados como un medio de lucha contra la represión estatal y buscamos continuar con los objetivos de la estructura, superando los obstáculos del poder. Como fondo, en este momento estamos manteniendo nuestra decisión de suspender todas nuestras acciones públicas planificadas para el futuro inmediato, pero no estamos suspendiendo nuestra solidaridad con los/as prisioneros/as políticos/as. En esta situación dura en la que nos encontramos, estamos en una posición difícil para anunciar la reducción temporal de la financiación con la que apoyamos materialmente a nuestros/as compañeros/as prisioneros/aspara tratar de hacer frente a su apoyo de manera consistente y en el futuro cercano.

Compañeros y compañeras en Grecia y en el extranjero, el Fondo de Solidaridad se enfrenta a un grave problema de sostenibilidad y funcionamiento de una parte fundamental del mismo, que es el apoyo financiero de los/las combatientes prisioneros/as. Su incapacidad, debido a las condiciones objetivas de este período, para asegurar recursos de sus acciones públicas, es muy probable que lo lleve en un futuro próximo a un completo apuro económico y el apoyo de los/as presos/as políticos/as será prácticamente imposible. La única forma de evitar esto es el apoyo material/financiero de todo el mundo del contra poder más amplio, de todas las personas y todos los colectivos que consideran a los/las combatientes prisioneros/as como parte del mundo de la lucha que damos, en todas las formas posibles, contra el mundo bárbaro del poder.

Ahora, el lema "que nadie esté solo y sola en manos del estado" se está volviendo más urgente y tangible que nunca. Os pedimos que lo defendamos una vez más en la práctica. La solidaridad fehaciente volverá a ser nuestra arma.

HASTA EL DERRIBO DE LA ÚLTIMA CÁRCEL

NINGÚN DE NOSOTROS ESTÁ LIBRE/NINGUNA DE NOSOTRAS ESTÁ LIBRE

SOLIDARIDAD A LOS/LAS PRISIONEROS/AS POLÍTICOS/AS

Ενημέρωση 16/02:

Η αλληλεγγύη και η οικονομική στήριξη συντρόφων/ισσών συνέβαλε στην επίτευξη του αρχικού στόχου της καμπάνιας. Παρ όλα αυτά, οι ανάγκες του Ταμείου αλληλεγγύης φυλακισμένων & διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών δεν σταματούν εδώ. Το ποσό-αρχικός στόχος που καλύφθηκε μέσω της καμπάνιας, είναι κάτι λιγότερο από το ποσό που έχει ανάγκη η δομή σε μηνιαία βάση προκειμένου να καλύψει τις οικονομικές ανάγκες των 25 φυλακισμένων συντρόφων/ισσων οι όποιοι/ες συμμετέχουν στην δομή αυτή την περίοδο.

Είναι ιδιαίτερα κρίσιμο και ζωτικής σημασίας για τον σκοπό της δομής, να συνεχίσουν να υπάρχουν δωρεές-συνεισφορές στην καμπάνια αυτή του firefund (παρ’ολο που συμπλήρωσε το αρχικό ποσό) μέχρι αυτή να τελειώσει.

Περίληψη

«Βασική στόχευση της δομής αποτελεί η εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης για τους/τις φυλακισμένους/ες συντρόφους/ισσες μέσα από μια κινηματική διαδικασία, η οποία θα πήγαινε την υλική διάσταση της αλληλεγγύης ένα βήμα παραπέρα από τις στενές οικογενειακές, φιλικές, συντροφικές σχέσεις, όπως επίσης και η συνδρομή στην άμεση κάλυψη έκτακτων καταστάσεων (δικαστικά έξοδα και εγγυήσεις διωκόμενων). Από εκεί και πέρα, ανάμεσα στις προτεραιότητες των ανθρώπων που απαρτίζουν τη δομή, παραμένουν οι έμπρακτες κινήσεις αλληλεγγύης, το χτίσιμο γεφυρών επικοινωνίας των μέσα με τους έξω και η ανάπτυξη κοινωνικών αγώνων εντός και εκτός των τειχών.

Μέσα σε αυτή τη δύσκολη για όλους και όλες συνθήκη, τόσο με την εξάπλωση του ιού, όσο και με τις κατασταλτικές πολιτικές που επιβάλλει το κράτος, χρησιμοποιώντας ως άλλοθι την αναγκαιότητα διαχείρισης της πανδημίας και την διασφάλιση της δημόσιας υγείας, η εξασφάλιση των πόρων για την υλική στήριξη των εντός των τειχών καθίσταται και πάλι εξαιρετικά δύσκολη. Ίσως πιο δύσκολη από κάθε άλλη φορά.

Διανύουμε μια συνθήκη ιδιαίτερα δύσκολη σε πολλά επίπεδα, προσπαθώντας ο καθένας και η καθεμία μας, όχι μόνο να διαχειριστεί τις συνέπειές της, αλλά και να συνεχίσει να αγωνίζεται. Αναγνωρίζουμε την αλληλεγγύη στα έγκλειστα συντρόφια μας ως μέσο αγώνα ενάντια στην κρατική καταστολή και επιδιώκουμε την συνέχιση των στοχεύσεων της δομής, ξεπερνώντας τα εμπόδια της εξουσίας.Το σύνθημα «κανένας και καμία μόνος και μόνη στα χέρια του κράτους» γίνεται τις μέρες αυτές πιο επιτακτικό όσο και χειροπιαστό από ποτέ. Σας καλούμε να το υπερασπιστούμε για ακόμα μια φορά στην πράξη. Η έμπρακτη αλληλεγγύη θα είναι ξανά το όπλο μας.»

Σχετικά με

Το Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών/στριών δημιουργήθηκε το 2010, σε μια συγκυρία, όπου από τη μια πλευρά, η σκληρή καπιταλιστική αναδιάρθρωση εφορμούσε με όχημα την οικονομική κρίση, κι από την άλλη, ο ριζοσπαστικός χώρος, με πρόσφατη την εμπειρία της κοινωνικής έκρηξης του Δεκέμβρη του ΄08, βρισκόταν σε άνθιση δραστηριοποίησης. Υπό αυτές τις συνθήκες, η καταστολή έγινε ακόμα πιο σφοδρή, με αποτέλεσμα τον ολοένα και αυξανόμενο αριθμό πολιτικών κρατούμενων. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, συγκροτήθηκε το ταμείο αλληλεγγύης που ως αρχικό στόχο έθεσε τη συνεπή και σταθερή στήριξη όσων διώκονται ή φυλακίζονται για την ανατρεπτική τους δράση ή για τη συμμετοχή τους στους κοινωνικούς αγώνες. Βασική στόχευση της δομής αποτελεί η εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης για τους/τις φυλακισμένους/ες συντρόφους/ισσες μέσα από μια κινηματική διαδικασία, η οποία θα πήγαινε την υλική διάσταση της αλληλεγγύης ένα βήμα παραπέρα από τις στενές οικογενειακές, φιλικές, συντροφικές σχέσεις, όπως επίσης και η συνδρομή στην άμεση κάλυψη έκτακτων καταστάσεων (δικαστικά έξοδα και εγγυήσεις διωκόμενων). Από εκεί και πέρα, ανάμεσα στις προτεραιότητες των ανθρώπων που απαρτίζουν τη δομή, παραμένουν οι έμπρακτες κινήσεις αλληλεγγύης, το χτίσιμο γεφυρών επικοινωνίας των μέσα με τους έξω και η ανάπτυξη κοινωνικών αγώνων εντός και εκτός των τειχών.

Από το 2010 μέχρι σήμερα, το ταμείο προσπαθεί να αποκτήσει μια σταθερή και συνεπή πολιτική, ηθική, υλική στήριξη για τη συγκέντρωση πόρων, οι οποίοι προέρχονται, κατά βάση, από την ατομική συνειδητή συμμετοχή της καθεμιάς και του καθενός μας, καθώς και από ομάδες και συλλογικότητες, συμβάλλοντας στη συνέχιση της έμπρακτης αλληλεγγύης. Η διαρκής κρατική καταστολή, ωστόσο, έχει ως αποτέλεσμα τον μεγάλο αριθμό των πολιτικών κρατουμένων και των δικαστικών εξόδων, και κατ’ επέκταση τις ιδιαίτερα αυξημένες υλικές ανάγκες. Τη δεδομένη χρονική περίοδο το ταμείο στηρίζει σε σταθερή μηνιαία βάση 25 κρατούμενους/ες (Αθανασοπούλου Κωνσταντίνα, Βαλαβάνη Δήμητρα, Γεωργιάδη Πολύκαρπο, Γιαγτζόγλου Κωνσταντίνο, Δημητράκη Γιάννη, Κουφοντίνα Δημήτρη, Κωστάρη Ηρακλή, Μιχαηλίδη Γιάννη, Ξηρό Σάββα, Πετρακάκο Γιώργο, Σακκά Κώστα, Σεϊσίδη Μάριο, Σταθόπουλο Βαγγέλη, Χριστοδούλου Σπύρο και τους 11 Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές (Harika Kızılkaya, Hazal Seçer, Sinan Oktay Özen, Sinan Çam, Ali Ercan Gökoğlu, Burak Ağarmış, Halil Demir, Hasan Kaya, Anıl Sayar, İsmail Zat, Şadi Naci Özpolat). Επίσης, σε πολλές περιπτώσεις προσπαθούμε στο μέτρο του δυνατού να καλύψουμε δικαστικά έξοδα και εγγυήσεις συντρόφων/ισσών που διώκονται λόγω της πολιτικής τους ταυτότητας, της δράσης τους ή ακόμα και λόγω της συγγενικής/συντροφικής σχέσης που έχουν με φυλακισμένους αγωνιστές/στριες.

Μέσα σε αυτά τα 10 χρόνια που δραστηριοποιούμαστε πολλές φορές έχουμε απευθυνθεί σε συντρόφους/-ισσες, σε στέκια και συλλογικότητες καθώς η εξασφάλιση των οικονομικών πόρων ήταν πάντα μια δύσκολη διαδικασία. Η αλληλεγγύη και η συμμετοχή των συντρόφων και συντροφισσών τόσο από τον ελλαδικό χώρο, όσο και από το εξωτερικό, είναι ο κύριος λόγος που με συνέπεια σταθήκαμε δίπλα στους φυλακισμένους μας συντρόφους. Μέσα σε αυτή τη δύσκολη για όλους και όλες συνθήκη, τόσο με την εξάπλωση του ιού, όσο και με τις κατασταλτικές πολιτικές που επιβάλλει το κράτος, χρησιμοποιώντας ως άλλοθι την αναγκαιότητα διαχείρισης της πανδημίας και την διασφάλιση της δημόσιας υγείας, η εξασφάλιση των πόρων για την υλική στήριξη των εντός των τειχών καθίσταται και πάλι εξαιρετικά δύσκολη. Ίσως πιο δύσκολη από κάθε άλλη φορά. Κάτι που δυστυχώς έρχεται να προστεθεί στις ήδη δύσκολες στιγμές που αντιμετωπίζουν τόσο οι σύντροφοι/ισσες εντός των τειχών, όπως εξάλλου και ο συνολικός πληθυσμός των φυλακών, και αυτός είναι ο λόγος που απευθυνόμαστε ξανά σε όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες.

Ο υπερπληθυσμός των ελληνικών φυλακών με τον αναγκαστικό συνωστισμό κρατουμένων σε κελιά και θαλάμους που θυμίζει ανθρώπινες κυψέλες, η ανεπαρκής -και ανά περιπτώσεις- ανύπαρκτη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η μη παροχή της δυνατότητας αυτοπροστασίας (απαγόρευση προμήθειας ιατροφαρμακευτικού υλικού, όπως αντισηπτικά), η διατήρηση του εγκλεισμού ακόμα και για πλέον ευπαθείς ομάδες πληθυσμού (ηλικιωμένα ή ασθενή άτομα), δημιουργούν συνθήκες για το ξέσπασμα μιας πανδημίας με σαφώς μεγαλύτερους δείκτες θνησιμότητας από ότι έξω στην κοινωνία. Κάτι τέτοιο μπορεί να ισοδυναμεί με καταδίκη σε θανατική ποινή για πολλούς ανθρώπους εντός των φυλακών. Πρόσφατα ανακοινώθηκαν δύο θάνατοι κρατουμένων στις φυλακές Διαβατών. Τα αναφερόμενα κρούσματα στις φυλακές όλης της χώρας εντείνουν την ανησυχία για τις συνθήκες που επικρατούν εντός των τειχών. Από την έναρξη της πανδημίας στη χώρα, την άνοιξη του 2020, αυτή η ανησυχία είχε προκαλέσει ντόμινο κινητοποιήσεων στις φυλακές με βασικά αιτήματα την αποσυμφόρηση και την τήρηση βασικών μέτρων προστασίας για τους κρατούμενους. Αφετηρία κινητοποιήσεων υπήρξαν οι γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού και στη συνέχεια επεκτάθηκαν στις φυλακές Χανίων (Κρήτη), Αγίου Στεφάνου (Πάτρα), Λάρισας ενώ μέσα σε αυτό το διάστημα είχε εκδοθεί και κείμενο με ονομαστικές υπογραφές 856 κρατουμένων από όλες τις πτέρυγες των αντρικών Φυλακών Κορυδαλλού. Στις αγροτικές φυλακές Κασσάνδρας Χαλκιδικής οι κρατούμενοι σταμάτησαν τις εργασίες τους, από τις 15/11, ως αντίδραση απέναντι στη διοίκηση της φυλακής και το υπουργείο, τα οποία δεν λαμβάνουν μέτρα για την υγεία των κρατουμένων και μένουν απλά στα λόγια.

"Χιλιάδες άνθρωποι αποθηκεύονται, κυριολεκτικά, σε άθλια κτίρια, κάτω από απάνθρωπες και ντροπιαστικές συνθήκες κράτησης. Αυτό, βέβαια, δεν είναι κάτι καινούριο για τις ελληνικές φυλακές. Στις σημερινές συνθήκες της πανδημίας, όμως, η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο εφιαλτική. Όχι απλώς οι συνθήκες κράτησης παραμένουν άθλιες, αλλά επιπλέον δεν έχουν παρθεί ουσιαστικά υγειονομικά μέτρα για την προστασία της υγείας των κρατουμένων, οι οποίοι συνεχίζουν να στοιβάζονται σαν μελλοθάνατοι σε κελιά και θαλάμους-φέρετρα. Οι φυλακές κάθε μέρα γεμίζουν ακόμα περισσότερο και βρίσκονται σε οριακή κατάσταση, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση -μέσω των πάντα πρόθυμων ΜΜΕ- διαφημίζει τη “θεαματική πτώση της ποινικής παραβατικότητας” (...) Την ίδια ώρα η κυβέρνηση κοροϊδεύει κατάμουτρα τους κρατούμενους θυροκολλώντας οδηγίες για τον COVID-19 με τις οποίες τούς συμβουλεύει να μην συνωστίζονται! Στις ελληνικές φυλακές αντί να παρθούν στοιχειώδη υγειονομικά μέτρα, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης δείχνει προτίμηση σε απαγορεύσεις και επιβολή κατασταλτικών μέτρων που κάνουν ακόμα δυσκολότερη τη ζωή των κρατουμένων. Όλες οι άδειες έχουν κοπεί, τα ελεύθερα επισκεπτήρια έχουν καταργηθεί, ενώ τα κλειστά επισκεπτήρια έχουν μειωθεί αντί να αυξηθούν προκειμένου να αποφευχθεί ο συνωστισμός των συγγενών και φίλων στους χώρους αναμονής. (...)

Είναι φανερό πως η πολιτική αυτή είναι δολοφονική και κάποιοι έχουν επιλέξει για τον εαυτό τους τον ρόλο του δήμιου. Απέναντι σε αυτές τις εξοντωτικές και απάνθρωπες συνθήκες υπάρχει η αναγκαιότητα μέσα και έξω από τα κολαστήρια, να αναπτυχθεί ένα πλατύ κίνημα αλληλεγγύης που θα απαιτήσει την άμεση αποσυμφόρηση των φυλακών, την εξασφάλιση αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης και ιατροφαρμακευτικής κάλυψης, την επίσκεψη γιατρών στις φυλακές που θα εξετάσουν οι ίδιοι (και όχι το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης) τα μέτρα υγειονομικής προστασίας των κρατουμένων, τη διενέργεια μαζικών τεστ, τη δωρεάν χορήγηση αντισηπτικών και μασκών, την άμεση απόσυρση των κατασταλτικών μέτρων και την αντικατάστασή τους με πραγματικά υγειονομικά μέτρα προστασίας από την πανδημία."

Πολύκαρπος Γεωργιάδης, 10/11/2020, Φυλακές Λάρισας (https://athens.indymedia.org/post/1608348/)

Σε αυτήν τη συνθήκη λοιπόν, το κράτος και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του συνεχίζουν σε μια συγκεκριμένη πεπατημένη. Ενώ κανένα ουσιαστικό υγειονομικό μέτρο δεν λαμβάνεται για την προστασία του πληθυσμού των φυλακισμένων, διακόπτουν την επαφή τους με τον έξω κόσμο, απαγορεύοντας τα επισκεπτήρια συγγενών και δικηγόρων, προβαίνουν σε αντίποινα και σε εκδικητικά μέτρα όπου εκδηλώνονται εστίες διαμαρτυρίας: απαγωγές-μεταγωγές συντρόφων/αγωνιστών στην περίπτωση της κινητοποίησης στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού με την απαγωγή δύο γυναικών κρατουμένων και τη μεταφορά τους στις φυλακές Θήβας σε καθεστώς καραντίνας (μία εξ αυτών η πολιτική κρατούμενη μέλος τους ΕΑ Πόλα Ρούπα, ενώ μερικές μέρες αργότερα έγινε βίαιη μεταγωγή στις φυλακές Δομοκού του επίσης πολιτικού κρατούμενου και μέλος του ΕΑ Νίκου Μαζιώτη), στέρηση προαυλισμού των κρατουμένων στις φυλακές Χανίων, εισβολές μπάτσων, έρευνες και καταστροφές κελιών στις φυλακές Πάτρας. Παράλληλα στήνουν κατηγορητήρια σε συντρόφους/ισσες, συνεχίζοντας τις διώξεις και τις φυλακίσεις αγωνιστών-αγωνιστριών μέσα στη γενική συνθήκη της πανδημίας υπενθυμίζοντας τις μόνιμες προτεραιότητες του κράτους την ίδια στιγμή που οι εξαγγελίες τους για μέτρα αποσυμφόρησης των φυλακών αφορά έναν μικρό -αναλογικά με το συνολικό πληθυσμό- αριθμό κρατουμένων, που δεν υπερβαίνει τους χίλιους πεντακόσιους.

"Αυτή τη στιγμή στα 16 από τα 32 σωφρονιστικά καταστήματα υπάρχουν επιβεβαιωμένα κρούσματα covid19 ενώ μετράμε ήδη δύο νεκρούς. Οι φυλακές της χώρας στο σύνολο τους είναι υπερπλήρεις και ξεπερνάνε κατά πολύ τη δυναμική τους. Μιλάμε για φυλακές με κρατούμενους να κοιμούνται στα πατώματα, μιλάμε για φυλακές χωρίς ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, μιλάμε για φυλακές χωρίς ειδικούς χώρους για τον διαχωρισμό των κρουσμάτων, μιλάμε για φυλακές στην επαρχία που κόβεται το νερό για ώρες ολόκληρες με αποτέλεσμα οι κρατούμενοι να μην μπορούν να πλύνουν ούτε τα χέρια τους, μιλάμε για φυλακές που παρά τα δεκάδες κρούσματα από τον περασμένο μήνα δεν τα έχει επισκεφτεί ο ΕΟΔΥ, μιλάμε για φυλακές στις οποίες έχει πέσει ένα πέπλο σιωπής και κανένας δεν βρίσκεται να μιλήσει για τις ανθρώπινες ψυχές που ζούνε σε αυτές... Μόνη λύση στη σημερινή δυστοπική πραγματικότητα των σωφρονιστικών καταστημάτων είναι η αποσυμφόρηση τους."

Κώστας Σακκάς, 22/11/2020, Φυλακές Κορυδαλλού (https://athens.indymedia.org/post/1608705/)

Διανύουμε μια συνθήκη ιδιαίτερα δύσκολη σε πολλά επίπεδα, προσπαθώντας ο καθένας και η καθεμία μας, όχι μόνο να διαχειριστεί τις συνέπειές της, αλλά και να συνεχίσει να αγωνίζεται. Αναγνωρίζουμε την αλληλεγγύη στα έγκλειστα συντρόφια μας ως μέσο αγώνα ενάντια στην κρατική καταστολή και επιδιώκουμε την συνέχιση των στοχεύσεων της δομής, ξεπερνώντας τα εμπόδια της εξουσίας. Ως ταμείο, τη δεδομένη χρονική στιγμή, ανακοινώνουμε την απόφασή μας να αναστείλουμε όλες τις προγραμματισμένες δημόσιες δράσεις μας για το άμεσο μέλλον, ωστόσο δεν αναστέλλουμε την αλληλεγγύη μας στους πολιτικούς κρατούμενους. Σε αυτήν τη δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε, ερχόμαστε στη δύσκολη θέση να διατηρήσουμε την προσωρινή μείωση του ποσού με το οποίο στηρίζουμε υλικά τους έγκλειστους συντρόφους και συντρόφισσες, προκειμένου να προσπαθήσουμε να ανταπεξέλθουμε στη στήριξή τους με συνέπεια και το επόμενο διάστημα.

Σύντροφοι και συντρόφισσες, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, το Ταμείο Αλληλεγγύης αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα βιωσιμότητας και λειτουργίας ενός θεμελιώδους κομματιού του που είναι η οικονομική στήριξη των φυλακισμένων αγωνιστριών και αγωνιστών. Η αδυναμία του, λόγω των αντικειμενικών συνθηκών της περιόδου αυτής, να εξασφαλίσει πόρους από τις δημόσιες δράσεις του, είναι πολύ πιθανό να το οδηγήσει στο επόμενο διάστημα σε ένα πλήρες οικονομικό αδιέξοδο και η στήριξη που παρέχει στους πολιτικούς κρατούμενους να καταστεί πρακτικά αδύνατη. Ο μόνος τρόπος να αποφευχθεί αυτό είναι η υλική/οικονομική στήριξη από όλο τον κόσμο του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος. Από όλους τους ανθρώπους και όλες τις συλλογικότητες που θεωρούν τους/τις φυλακισμένους/ες αγωνιστές και αγωνίστριες κομμάτι του κόσμου του αγώνα που όλοι και όλες -με κάθε τρόπο που μπορούμε- δίνουμε ενάντια στον βάρβαρο κόσμο της εξουσίας.

Το σύνθημα «κανένας και καμία μόνος και μόνη στα χέρια του κράτους» γίνεται τις μέρες αυτές πιο επιτακτικό όσο και χειροπιαστό από ποτέ. Σας καλούμε να το υπερασπιστούμε για ακόμα μια φορά στην πράξη. Η έμπρακτη αλληλεγγύη θα είναι ξανά το όπλο μας.

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ/ΚΑΜΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ/ΕΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ

Résumé

" L’objectif principal du Fonds de solidarité est d’assurer une vie décente aux camarades emprisonnes avec un processus solidaire, qui fournit de soutien outre la famille proche, les amis et les camarades, ainsi qu’une souscription à la couverture immédiate des urgences (frais de justice et garanties des persécutées). Parmi les priorités des personnes qui font part du Fonds, reste les mouvements de solidarité tangibles, la construction «des ponts» de communication entre ceux a l’intérieur et a l’extérieur du carcéral et la croissance des combats sociales à l'intérieur et à l'extérieur des murs.

Dans cette situation difficile pour tous, d'une part sur la propagation du virus, ainsi que sur les politiques répressives imposées par l'État, qui utilise comme alibi la nécessité de gérer la pandémie et d'assurer la santé publique, c'est extrêmement difficile d'assurer des ressources pour le soutien matériel des personnes à l' intérieur des murs. Peut-être plus difficile que jamais.

Nous traversons une situation très difficile à plusieurs niveaux, essayant chacun de nous, non seulement de gérer ses conséquences, mais aussi de continuer à lutter. Nous reconnaissons la solidarité avec nos camarades incarcérés comme un moyen de lutte contre la répression étatique et cherchons à poursuivre les objectifs de la structure, en surmontant les obstacles du pouvoir. Le slogan "personne seul/seule entre les mains de l’Etat" devient de plus en plus impératif et tangible de nos jours. Nous vous convions de le défendre encore une fois dans la pratique. La solidarité pratique va être à nouveau notre arme."

Sur

Le Fonds de solidarité pour les combattants/es emprisonnés et persécutés a été créé en 2010 à un moment où, d'une part, la restructuration capitaliste dure était à l'origine de la crise financière, et d'autre part, l'espace radical, avec son expérience récente de l'explosion sociale en décembre 2008, (avec l'assassinat d'un jeune qui s’appelait Alexandros Grigoropoulos, qui avait 16 ans, par le policier Korkoneas) était en pleine activité. Dans ces circonstances, la répression est devenue encore plus imminente et sévère, résultant un nombre croissant de prisonniers politiques. C’est dans ce contexte que le Fonds de solidarité a été créé, avec l’objectif principal de soutenir ceux qui sont persécutés ou emprisonnes des activités subversives ou leur participation aux luttes sociales. L’objectif principal du Fonds de solidarité est d’assurer une vie décente aux camarades emprisonnes avec un processus solidaire, qui fournit de soutien outre la famille proche, les amis et les camarades, ainsi qu’une souscription à la couverture immédiate des urgences (frais de justice et garanties des persécutées). Parmi les priorités des personnes qui font part du Fonds, reste les mouvements de solidarité tangibles, la construction "des ponts" de communication entre ceux a l’intérieur et a l’extérieur du carcéral et la croissance des combats sociales à l'intérieur et à l'extérieur des murs.

De 2010 jusqu’aujourd'hui, le Fonds de solidarité essaye d'acquérir un soutien politique, moral, matériel stable et cohérent pour la mise en commun des ressources, qui sont essentiel et qui proviennent par la participation individuelle consciente de chacun, ainsi que les groupes solidaires, contribuant à la poursuite de la solidarité pratique. La répression étatique continue, cependant, a pour effet le grand nombre de prisonniers politiques et des coûts de palais de justice, par extension, les coûts notamment besoins matériels accrus. Actuellement, le Fonds de solidarité soutient 25 détenus et détenues sur une base mensuelle régulière (Athanassopoulou Konstantina, Valavani Dimitra, Georgiadis Polykarpos, Yagtzoglou Konstantinos, Dimitrakis Giannis, Koufontinas Dimitris, Kostaris Iraklis, Michailidis Giannis, Xiros Savvas, Petrakakos Giorgos, Sakkas Kostas, Seisidis Marios, Stathopoulos Vangelis, Christodoulou Spyros et les 11 Turcs et Kurdes combattants(Harika Kızılkaya, Hazal Seçer, Sinan Oktay Özen, Sinan Çam, Ali Ercan Gökoğlu, Burak Ağarmış, Halil Demir, Hasan Kaya, Anıl Sayar, İsmail Zat, Şadi Naci Özpolat). De plus, aux nombreux cas, nous essayons, autant que possible, de couvrir les frais de justice et les garanties juridiques des compagnons qui sont persécutés en raison de leur identité politique, de leur action politique ou même à cause d’une relation familiale ou compagnie avec les combattant/es emprisonnés.

Au cours de ces 10 années d' activité, plusieurs fois, nous nous sommes adressés à des camarades, des lieux de rencontre et des collectifs, car la sécurisation des ressources financiers a toujours été un processus difficile. La solidarité et la participation des camarades de Grèce et de l' étranger est la principale raison pour laquelle nous avons soutenu nos camarades emprisonnés. Dans cette situation difficile pour tous, d'une part sur la propagation du virus, ainsi que sur les politiques répressives imposées par l'État, qui utilise comme alibi la nécessité de gérer la pandémie et d'assurer la santé publique, c'est extrêmement difficile d'assurer des ressources pour le soutien matériel des personnes à l' intérieur des murs. Peut-être plus difficile que jamais. Malheureusement, cette situation est aggravée par les moments déjà difficiles auxquels les camarades sont confrontés à l'intérieur des murs, ainsi que par la population carcérale totale, et c'est pourquoi nous nous adressons à nouveau à tous nos camarades.

La surpopulation des prisons grecques avec le surpeuplement forcé des détenus dans les cellules et les quartiers, rappelant les cellules humaines, les soins médicaux inadéquats - et dans certains cas - inexistants, le manque d'autoprotection (interdiction de la fourniture de fournitures médicales), la continuation de l'inclusion même pour les groupes les plus vulnérables de la population (personnes âgées ou malades), créent les conditions pour qu'une pandémie éclate avec des taux de mortalité nettement plus élevés qu'en dehors de la société. Cela pourrait équivaloir à une condamnation à mort pour de nombreuses personnes en prison. Deux décès de détenus à la prison de Diavata ont été récemment annoncés. Les cas signalés dans les prisons à travers le pays intensifient les inquiétudes concernant les conditions qui prévalent à l'intérieur des murs. Depuis le début de la pandémie dans le pays au printemps 2020, cette inquiétude a provoqué un domino de mobilisations dans les prisons avec des revendications fondamentales de décongestion et de respect des mesures de protection de base des détenus. Le point de départ des mobilisations a été la prison pour femmes de Korydallos, puis élargie aux prisons de Chania (Crète), Agios Stefanos (Patras), Larissa, tandis que pendant cette période un texte a été publié avec les signatures de 856 détenus de tous les quartiers des hommes du Korydallos. Dans les prisons rurales de Kassandra Halkidiki, les détenus ont arrêté leur travail, à partir du 15/11, en réaction à l'administration pénitentiaire et au ministère, qui ne prennent pas de mesures pour la santé des détenus et ils restent juste dans les mots.

«Des milliers de personnes sont stockées, littéralement, dans des bâtiments misérables, dans des conditions de détention inhumaines et honteuses. Ce n'est évidemment pas quelque chose de nouveau pour les prisons grecques. Dans les conditions actuelles de la pandémie, cependant, la situation devient encore plus cauchemardesque. Non seulement les conditions de détention restent déplorables, mais en outre, aucune mesure sanitaire substantielle n'a été prise pour protéger la santé des détenus, qui continuent à être empilés comme décès futurs dans les cellules-cercueils. Les prisons se remplissent de plus en plus chaque jour et sont au bord de l'effondrement, au moment même où le gouvernement - à travers les médias toujours disposés - annonce la "chute spectaculaire de la délinquance criminelle". (...) En même temps, le gouvernement se moque des détenus en affichant des instructions pour le COVID-19 leur conseillant de ne pas surpeupler! Dans les prisons grecques, au lieu de prendre des mesures sanitaires de base, le ministère de l'Ordre Public préfère les interdictions et l'imposition de mesures répressives qui rendent la vie des détenus encore plus difficile. Tous les permis ont été coupés, les visites gratuites ont été abolies et les visites fermées ont été réduites au lieu d'être augmentées pour éviter de surpeupler parents et amis dans les zones d'attente. (...)

Il est évident que cette politique est meurtrière et certains ont choisi pour eux-mêmes le rôle de bourreau. Face à ces conditions destructrices et inhumaines, il est nécessaire à l'intérieur et à l'extérieur des enfers de développer un large mouvement de solidarité qui nécessitera la décongestion immédiate des prisons, la assurance de conditions de vie décentes et d'une couverture médicale, la visite des médecins dans les prisons où ils (et non le ministère de l'ordre public) examineront les mesures de protection de la santé des détenus, la conduite de tests de masse, la libre administration des antiseptiques et des masques, le retrait immédiat des mesures répressives et leur remplacement par de véritables mesures sanitaires contre les pandémies. "

Polykarpos Georgiadis, 10/11/2020, Prison de Larisa (https://athens.indymedia.org/post/1608348/)

Dans ce cas, l'État et ses mécanismes de répression continuent a appliquer un plan assez connu. Bien qu'aucune sanitaire mesure de fond ne soit prise pour la protection de la population carcérale, on coupe le contact avec le monde extérieur interdisant les visites d’avocats ou de la famille, et on applique des représailles et mesures de rétorsion où il y a de manifestations ; enlèvements-transferts de camarades/ combattants en cas de mobilisation aux prisons de Korydallos, comme l’enlèvement de deux femmes prisonnières et leur transfert aux prisons de Thèbes en régime de quarantaine (entre les deux se trouve un prisonnière politique qui était membre de lutte révolutionnaire, Pola Roupa, lorsque quelques jours après un transfert violent s’arrivé aux prisons de Domokos, de Nikos Maziotis, aussi prisonnier politique et membre de lutte révolutionnaire), privation de cour de prisonniers aux prisons de La Canée, invasions de flics, fouilles et destructions de cellules dans les prisons de Patras. Au même temps, le gouvernement met en place des actes d'accusation contre les camarades, poursuivent la persécution et l’emprisonnement des combattants cadre du traité général de la pandémie rappelant les priorités permanentes de l'État en même temps que leurs annonces de les mesures de détention concernent un petit - proportionnée à la population totale - nombre de détenus, qui ne dépassant pas de mille cinq cents.

"Actuellement, dans 16 des 32 établissements pénitentiaires, il y a des cas confirmés de covid-19 alors que nous comptons déjà deux morts. Les prisons du pays dans son ensemble sont surpeuplées et dépassent largement leur potentiel. Nous parlons de prisons avec des prisonniers dormant sur le sol, nous parlons de prisons sans personnel médical et infirmier, nous parlons de prisons sans zones spéciales pour la séparation des cas, nous parlons de prisons de la province où l'eau est coupée pendant des heures pour que les prisonniers ne puissent pas pour se laver les mains, on parle de prisons que malgré les dizaines de cas depuis le mois dernier, l' Organisation nationale de la santé publiquene s'est pas rendu, on parle de prisons où un voile de silence est tombé et on ne trouve personne pour parler des âmes humaines qui y vivent ... La seule solution à la réalité dystopique actuelle des pénitenciers est de les décongestionner."

Kostas Sakkas, 22/11/2020, Prison de Korydallos (https://athens.indymedia.org/post/1608705/)

Nous traversons une situation très difficile à plusieurs niveaux, essayant chacun de nous, non seulement de gérer ses conséquences, mais aussi de continuer à lutter. Nous reconnaissons la solidarité avec nos camarades incarcérés comme un moyen de lutte contre la répression étatique et cherchons à poursuivre les objectifs de la structure, en surmontant les obstacles du pouvoir. Comme fonds, en ce moment, nous annonçons notre décision de suspendre toutes nos actions publiques prévues dans un avenir immédiat, mais nous ne suspendons pas notre solidarité avec les prisonniers politiques. Dans cette situation difficile que nous vivons, nous sommes à la position difficile d' annoncer le maintien de la réduction temporaire du montant avec lequel nous soutenons matériellement les camarades incarcérés, afin d'essayer de faire face à leur soutien de manière cohérente aussi la période suivante.

Camarades en Grèce et à l'étranger, le Fonds de solidarité est confronté à un grave problème de durabilité et de fonctionnement d’une partie fondamentale de celui-ci qui est le soutien financier des prisonniers combattants et combattantes. Son incapacité, à cause des conditions objectives dans cette période, a rassurer de ressources financières par ses actions publiques, est très susceptible de le conduire à une impasse économique complète dans un proche avenir et le soutien aux prisonniers politiques sera pratiquement impossible. La seule façon d'éviter cela un soutien matériel/financier du monde entier au mouvement concurrentiel. De toutes les personnes et de tous les collectifs qui considèrent les combattants emprisonnes comme faisant partie du monde de la lutte que nous menons tous- de toutes les manières possibles- contre le monde barbare du pouvoir.

Le slogan "personne seul/seule entre les mains de l’Etat" devient de plus en plus impératif et tangible de nos jours. Nous vous convions de le défendre encore une fois dans la pratique. La solidarité pratique va être à nouveau notre arme.

JUSQU'À LA DESTRUCTION DE LA DERNIÈRE PRISON

PERSONNE N’EST LIBRE

OLIDARITÉ AUX PRISONNIERS/ERES POLITIQUES

Sommario:

L’obiettivo base della struttura, infatti è di garantire una sopravvivenza dignitosa per i compagni e le compagne detenut* attraverso una procedura di movimento, che porti la prassi materiale della solidarietà un passo oltre alle relazioni strettamente amicali, familiari, fra compagni, così come anche l’immediata copertura economica delle situazioni di emergenza (spese processuali e parcelle). Conseguentemente, tra le priorità delle persone che animano questa struttura ci sono azioni concrete di solidarietà, la creazione di ponti comunicativi tra dentro e fuori e lo sviluppo delle lotte sociali tanto fuori quanto dentro al carcere.

In questa situazione difficile per tutti e tutte, tanto per la diffusione del virus, quanto per le politiche repressive imposte dallo stato con la scusa della gestione della pandemia e della salvaguardia della salute pubblica, il poter garantire il supporto materiale a coloro che sono reclusi è adesso veramente molto difficile. Forse più difficile di qualunque altra volta.

Viviamo una situazione particolarmente difficile sotto molti aspetti, nel momento in cui ognuno ed ognuna di noi prova, non solo a gestire le conseguenze delle proprie azioni, ma anche a continuare a lottare. Riconosciamo la solidarietà ai nostri compagni incarcerati come mezzo di lotta alla repressione statale e tentiamo di porci come obiettivo la continuazione delle nostre lotte, superando gli impedimenti del potere. Lo slogan “nessuno e nessuna da solo e da sola nelle mani dello stato” diventa in questi giorni più pressante e tangibile che mai. Vi chiediamo di sostenerlo ancora una volta coi fatti. La solidarietà attiva sarà di nuovo la nostra arma.

Circa:

La cassa di solidarietà per prigionieri e imputati politici è nata nel 2010 sotto una circostanza per la quale, da un lato, la forte ristrutturazione del capitalismo pesava attraverso la crisi economica, e dall’altro il milieu radicale, con la recente esperienza delle rivolte del Dicembre 2008, si trovava in un fiorire di attività. Sotto queste circostanze, la repressione si era fatta sempre più intensa, con il risultato di un grande aumento dei prigionieri politici. È in questo contesto che è stato costituita la cassa di solidarietà che, come obiettivo iniziale, aveva li continuato e stabile supporto economico alle persone sotto processo o incarcerate per le loro azioni insurrezionali o per la loro partecipazione alle lotte sociali. L’obiettivo base della struttura, infatti è di garantire una sopravvivenza dignitosa per i compagni e le compagne detenut* attraverso una procedura di movimento, che porti la prassi materiale della solidarietà un passo oltre alle relazioni strettamente amicali, familiari, fra compagni, così come anche l’immediata copertura economica delle situazioni di emergenza (spese processuali e parcelle). Conseguentemente, tra le priorità delle persone che animano questa struttura ci sono azioni concrete di solidarietà, la creazione di ponti comunicativi tra dentro e fuori e lo sviluppo delle lotte sociali tanto fuori quanto dentro al carcere.

Dal 2010 ad oggi la cassa cerca di mantenere una stabilità e una continuità al supporto politico, etico e materiale, attraverso il reperimento di fondi che derivano, di base, dalle personali disponibilità di ciascuna e ciascuno di noi, così come da collettivi e gruppi che contribuiscono alla continuazione della solidarietà attiva. La persistente repressione dello stato ha come risultato un grande numero di reclusi politici e di spese processuali, che vanno di pari passo all’aumento dei bisogni materiali. Al momento, la cassa supporta su base mensile 25 detenuti (Konstantina Athanasopoulou, Dimitra Valavani, Polykarpos Georgiadis, Konstantinos Yagtzoglou, Ghiannis Dimitrakis, Dimitris Koufotinas, Iraklis Kostaris, Ghiannis Mikailidis, Savvas Xiros, Giorgos Petrakakos, Kostas Sakkas, Marios Seisidi, Vangelis Stathopoulos, Spyros Christodoulou e 11 compagni turchi e curdi). Inoltre, in molti casi, cerchiamo nei limiti del possibile di coprire le spese processuali e le assicurazioni dei compagni e delle compagne che sono sotto processo per la loro identità politica, le loro azioni, o addirittura per le loro relazioni parentali e amicali che intrattengono con altri compagni detenuti.

In questi dieci anni di attività ci siamo rivolti molte volte ai compagni e alle compagne, a spazi e collettivi, perché l’approvvigionamento del denaro necessario è sempre un processo complesso. La solidarietà e la partecipazione dei compagni e delle compagne, sia in Grecia che dall’estero è la principale forza che ci ha permesso di supportare i nostri compagni detenuti. In questa situazione difficile per tutti e tutte, tanto per la diffusione del virus, quanto per le politiche repressive imposte dallo stato con la scusa della gestione della pandemia e della salvaguardia della salute pubblica, il poter garantire il supporto materiale a coloro che sono reclusi è adesso veramente molto difficile. Forse più difficile di qualunque altra volta. Qualcosa che purtroppo si va a sommare alle già presenti difficoltà che si trovano a dover affrontare tanto i compagni reclusi, quanto l’intera popolazione carceraria, ed è questo il motivo per cui ci rivolgiamo di nuovo a tuoi i compagni e le compagne.

Il sovraffollamento delle carceri greche, con l’inevitabile concentrazione dei reclusi nelle celle e nei letti, che somigliano ad alveari umani, gli insufficienti -e in certi casi del tutto assenti- presidi medicofarmaceutici, l’impossibilità di garantirsi una protezione personale (essendoci tra l’altro il divieto di procurarsi medicinali come gli antisettici), la continuazione della detenzione anche per quei gruppi della popolazione carceraria che sono più fragili (anziani o malati) costruiscono le condizioni per l’esprosione di una pandemia con un tasso di mortalità sicuramente più alto di quello riscontrabile nella società fuori. Ciò può equivalere alla pena di morte per molte persone in carcere. Di recente è stata annunciata la morte di due detenuti nel carcere di Diavata. I casi riportati dalle carceri di tutto il paese intensificano la preoccupazioni per le condizioni che dominano dietro le mura. Dall’inizio della pandemia nel paese, nella primavera del 2020, questa preoccupazione ha procurato un effetto domino di mobilitazioni carcerarie con richieste fondamentali per il decongestionamento delle carceri e l'attuazione di misure di protezione di base per i detenuti. L’inizio della mobilitazione carceraria si è avuto con le prigioni femminili di Korydallos e di seguito si sono unite le prigioni di Xanià (Creta), Aghio Stefanou (Patrasso) e Larissa, e nel frattempo è stato pubblicato un comunicato con 856 firme di detenuti da tutti i bracci della prigione di Korydallos. Nelle carceri rurali di Kassandras Chalchidikis i carcerati hanno interrotto i loro lavori, dal 15/11, come risposta all’amministrazione del carcere e al ministero, i quali non hanno adottato mezzi per la salvaguardia della salute dei carcerati ma si sono limitati alle belle parole.

"Migliaia di persone sono ammassate, letteralmente, in miserevoli strutture, inumane e in penose condizioni di detenzione. Questo, ovviamente, non è qualcosa di nuovo per le carceri greche. Nelle condizioni odierne della pandemia, comunque, la situazione diventa ancora più da incubo. Non solo le condizioni di detenzione rimangono miserevoli, ma in più non sono state prese sostanziali misure d’igiene per la tutela della salute dei detenuti, i quali continuano ad essere ammassati come condannati a morte in celle/feretro. Le carceri ogni giorno si riempiono ancora di più e si trovano in una situazione limite, nello stesso momento in cui il governo – attraverso i sempre ben dispasti mezzi di comunicazione – pubblicizza la “spettacolarediminuizione della delinquenza” (…) Nello stesso momento il governo prende in giro apertamente i detenuti affiggendo guide contro il COVID-19 con le quali consiglia di non ammassarsi! Nelle carceri greche invece di prendere elementari misure di sicurezza, il ministero dell’ordine pubblico dà preferenza a divieti e costrittive misure repressive che rendono ancora più difficile la vita dei detenuti. Tutti i permessi sono stati interrotti, le visite aperte sono state abolite mentre le visite chiuse sono diminuite invece di aumentare al fine di rifuggire il sovraffollamento di parenti e amici negli spazi di attesa. (...)

E’ ovvio che questa politica è assassina e qualcuno ha deciso per se il ruolo del boia, Di fronte a queste massacranti e inumane condizioni c’è la necessità, dentro e fuori dalle infernali mura, di sviluppare un ampio movimento di solidarietà che richieda l’immediato decongestiamento delle carceri, l’assicurazione di condizioni dignitose di vita e la copertura medico/sanitaria, la visita di medici nelle carceri che controllino loro stessi (e non il Ministero dell’Ordine Pubblico) le misure di sicurezza igienica dei detenuti, la somministrazione di test di massa, la distribuzione gratuita di antisettici e maschere, l’immediato ritiro delle misure repressive e la loro sostituzione con effettive misure di protezione dalla pandemia."

Polykarpos Georgiadis, 10/11/2020, Carcere di Larissa (https://athens.indymedia.org/post/1608348/)

In questa situazione quindi, lo stato e i suoi organi repressivi continuano su un terreno già battuto. Mentre nessuna misura sanitarie di sicurezza viene presa per la protezione della popolazione nelle carceri, interrompono le comunicazioni coi familiari e i contatti fuori, vietando i colloqui con familiari e avvocati, attuano misure vendicative contro chi esprime le sue ragioni di protesta: rimozioni e ri-locazioni dei compagni nel caso delle mobilitazioni al carcere femminile di Korydallos, con la rimozione di di due donne detenute e il loro spostamento nelle prigioni di Tebe, dove sono state messe in quarantena (una di queste è la detenuta politica Pola Roupa di Lotta Rivoluzionaria, mentre alcuni giorni dopo è avvenuto il violento trasporto di Nikos Maziotis, anche lui membro di Lotta Rivoluzionaria, alle prigioni di Domoko), soppressione dell’ora d’aria nelle prigioni di Xanià, raid di sbirri con conseguenti ricerche tra gli effetti personali dei detenuti e distruzione delle celle, nelle prigioni di Patrasso. Contemporaneamente, i compagni e le compagne continuano ad essere messi sotto processo, continuando i processi e le incarcerazioni, durante lo stato di pandemia, ricordandoci quali siano le uniche priorità dello stato, le cui dichiarazioni circa le misure di “svuotamento” delle carceri riguardano un piccolissimo numero di di detenuti che non supera le mille cinquecento persone.

“In questo momento in 16 delle 32 strutture penitenziarie ci sono casi confermati di covid19 mentre contiamo già due morti. Le carceri del Paese nel loro insieme sono sovraffollate e superano di molto la loro capienza. Parliamo di carceri con detenuti che dormono sul pavimento, parliamo di carceri senza figure mediche e infermieristiche, parliamo di carceri senza spazi specifici per la suddivisione dei detenuti, parliamo di carceri delle zone provinciali dove si interrompe l’afflusso di acqua per ore intere col risultato che i detenuti non possono nemmeno lavarsi le loro mani, parliamo di carceri dove sopra i dieci casi di covid nell’ultimo mese non c’è stata nessuna visita da parte dell’EODY (Organo Nazionale per la Salute Pubblica), parliamo di carceri sulle quali è sceso un velo di silenzio e nessuno si ritrova a parlare per gli esseri umani che ci vivono dentro… La sola soluzione alla realtà distopica odierna delle strutture penitenziarie è la loro decongestazione”

Kostas Sakkas, 22/11/2020, Carcere di Korydallos (https://athens.indymedia.org/post/1608705/)

Viviamo una situazione particolarmente difficile sotto molti aspetti, nel momento in cui ognuno ed ognuna di noi prova, non solo a gestire le conseguenze delle proprie azioni, ma anche a continuare a lottare. Riconosciamo la solidarietà ai nostri compagni incarcerati come mezzo di lotta alla repressione statale e tentiamo di porci come obiettivo la continuazione delle nostre lotte, superando gli impedimenti del potere. Come cassa, in questo momento, comunichiamo la nostra decisione di rimandare tutte le nostre azioni pubbliche programmate per il prossimo futuro, ma non rimandiamo la nostra solidarietà ai prigionieri politici. In questa difficile situazione che stiamo attraversando, ci troviamo nella difficile posizione di dover conservare la riduzione della somma con la quale sopportiamo materialmente in compagni e le compagne detenute, per poter cercare di garantire il supporto con continuità nel prossimo futuro.

Compagni e compagne, in Grecia e all’estero, La Cassa di Solidarietà si sta scontrando in questo momento con un serissimo problema di sostentamento ed efficienza di un suo pezzo fondamentale, che è il supporto economico dei detenuti e delle detenute politiche. La sua impossibilità, a causa delle obiettive condizioni di questo periodo, nel trovare risorse tramite le iniziative pubbliche, è molto probabile che lo porti nel prossimo futuro all’assoluto impasse economico e così il sostegno materiale che fornisce ai detenuti politici sarà nella pratica impossibile. Il solo modo perché questo venga evitato è il supporto materiale/economico di tutte le persone del mondo antagonista in senso lato. Di tutte le persone e tutti i collettivi che considerano i detenuti politici e le detenute politiche e tutti i compagni e le compagne parte del loro orizzonte di quella lotta che tutte e tutti -in tutti i modi in cui possiamo- ingaggiamo contro il mondo vile del potere. Lo slogan “nessuno e nessuna da solo e da sola nelle mani dello stato” diventa in questi giorni più pressante e tangibile che mai. Vi chiediamo di sostenerlo ancora una volta coi fatti. La solidarietà attiva sarà di nuovo la nostra arma.

FINO ALLA DISTRUZIONE DELL’ULTIMA PRIGIONE NESSUN* SARA’ LIBER*

SOLIDARIETA’ AI PRIGIONIERI POLITICI E ALLE PRIGIONIERE POLITICHE

* Presidio al carcere di Larissa il 31 Dicembre 2017, “festeggiando” il capodanno al fianco dei compagni detenuti.

Summary

Grundlegendes Ziel der Struktur stellt die Absicherung eines würdevollen Lebens für diegefangenen Genoss_innen durch ein Verfahren der Bewegung dar, das die materielle Dimension derSolidarität einen Schritt über die engen familiären, freundschaftlichen, politischen Beziehungenhinaus bringt, sowie der Beistand zur sofortigen Deckung besonderer Ausgaben (Gerichtskostenund Kaution). Darüber hinaus gehören zu den Prioritäten der Menschen, aus denen die Strukturbesteht, die tatsächlichen Solidaritätsbewegungen, die Bildung von Brücken der Kommunikationderer drinnen mit denen draußen und die Entfachung gesellschaftlicher Kämpfe innerhalb undaußerhalb der Mauern.

In der Situation die wir momentan durchlaufen, speziell aufgrund derneuen Tatsache der Ausbreitung des Virus‘ und der einschränkenden Maßnahmen, die der Staat ausdiesem Anlass implementiert hat, ist die Sicherung der Mittel zur materiellen Unterstützung derer,die innerhalb der Mauern sitzen, nochmal extra schwierig. Vielleicht schwieriger als je zuvor.

Wir befinden uns in einem besonders schwierigen Abkommen in verschiedenen Ebenen, wo jede/r sich von uns bemüht, nicht nur dessen Konsequenzen zu regeln, sondern auch weiterhin zu kämpfen. Wir erkennen der Solidarität gegenüber der Häftlinge als Medium für den Kampf gegen die staatliche Unterdrückung und streben für die Fortsetzung den Strukturzielen, mit denen wir die Hindernisse der Autorität überwinden werden. Die Parole „Niemand alleine inden Händen des Staates“ wird in diesen Tagen notwendiger und offenkundiger denn je. Wir rufeneuch dazu auf, diese noch einmal in der Praxis zu verteidigen. Die praktische Solidarität wirdwieder einmal unsere Waffe sein.

Unterstützung

Der Solidaritätsfonds für Gefangene und verfolgte Kämpfer_innen wurde 2010 gegründet, in einer Situation, in der einerseits die harte kapitalistische Neustrukturierung durch die Finanzkrise angeschoben wurde, und sich andererseits die radikale Bewegung mit den jüngsten Erfahrungen des gesellschaftlichen Ausbruchs im Dezember 2008 in seiner Blüte befand. Unter diesen Umständen war die Unterdrückung nochmal heftiger, mit dem Ergebnis eines immer höheren Anstiegs der Zahl politischer Gefangener. In genau diesem Rahmen fand sich der Solidaritätsfonds zusammen, dessen erstes Ziel die konsequente und kontinuierliche Unterstützung derer war, die wegen ihrer subversiven Aktionen oder ihrer Teilnahme an gesellschaftlichen Kämpfen verfolgt oder inhaftiert werden. Grundlegendes Ziel der Struktur stellt die Absicherung eines würdevollen Lebens für die gefangenen Genoss_innen durch ein Verfahren der Bewegung dar, das die materielle Dimension der Solidarität einen Schritt über die engen familiären, freundschaftlichen, politischen Beziehungen hinaus bringt, sowie der Beistand zur sofortigen Deckung besonderer Ausgaben (Gerichtskosten und Kaution). Darüber hinaus gehören zu den Prioritäten der Menschen, aus denen die Struktur besteht, die tatsächlichen Solidaritätsbewegungen, die Bildung von Brücken der Kommunikation derer drinnen mit denen draußen und die Entfachung gesellschaftlicher Kämpfe innerhalb und außerhalb der Mauern.

Von 2010 bis heute versucht der Fonds, eine konsequente und kontinuierliche politische, moralische und materielle Unterstützung für die Sammlung von Geldern aufzubauen, die primär herrührt aus der persönlichen, bewussten Teilnahme jeder_s Einzelnen von uns, aber auch aus Gruppen und Kollektiven, indem diese zur Fortsetzung der praktischen Solidarität beitragen. Dennoch resultiert aus der andauernden staatlichen Unterdrückung eine große Anzahl politischer Gefangener und Gerichtskosten, und im weiteren Sinn der gestiegene materielle Bedarf. Momentan unterstützt der Fonds auf monatlicher Basis 25 Gefangene: Athanasopoulou Konstantina, Valavani Dimitra, Georgiadi Polykarpo, Jantzoulou Konstantino, Dimitraki Janni, Koufontina Dimitri, Kostari Irakli, Michailidi Janni, Xiro Savva, Petrakako Jorgo, Sakka Kosta, Seïsidi Mario, Stathopoulou Vaggeli, Christodoulou Spyro und 11 türkische und kurdische Kämpfer (Harika Kızılkaya, Hazal Seçer, Sinan Oktay Özen, Sinan Çam, Ali Ercan Gökoğlu, Burak Ağarmış, Halil Demir, Hasan Kaya, Anıl Sayar, İsmail Zat, Şadi Naci Özpolat). Außerdem versuchen wir in vielen Fällen im Rahmen der Möglichkeiten Gerichtskosten und Kautionen von Genoss_innen zu decken, die aufgrund ihrer politischen Identität, ihrer Aktionen oder sogar wegen verwandtschaftlicher / politischer Beziehungen verfolgt werden, die sie zu inhaftierten Kämpfer_innen haben.

Innerhalb dieser 10 Jahre in denen wir aktiv sind, haben wir uns an Genoss_innen, Treffpunkte und Kollektive gewandt, weil die Absicherung der finanziellen Mittel immer ein schwieriges Unterfangen darstellte. Die Solidarität und Teilnahme der Genoss_innen sowohl aus Griechenland,als auch aus anderen Ländern, ist der wesentliche Grund, aus dem wir kontinuierlich Seite an Seite mit den Gefangenen stehen. In der Situation die wir momentan durchlaufen, speziell aufgrund der neuen Tatsache der Ausbreitung des Virus‘ und der einschränkenden Maßnahmen, die der Staat aus diesem Anlass implementiert hat, ist die Sicherung der Mittel zur materiellen Unterstützung derer,die innerhalb der Mauern sitzen, nochmal extra schwierig. Vielleicht schwieriger als je zuvor.Etwas, dass leider zu den ohnehin schon schwierigen Momenten, mit denen die Genoss_innen innerhalb der Mauern konfrontiert sind, sowie darüber hinaus auch alle anderen Gefängnisinsassen,hinzukommt. Und das ist der Grund, aus dem wir uns wieder an alle Genoss_innen wenden.

Die Überbelegung der griechischen Gefängnisse mit dem erzwungenen Gedränge der Gefangenen in Zellen und Kammern die an menschliche Bienenkörbe erinnern, die unzulängliche – und in einigen Fällen - nicht vorhandene medizinische Versorgung, die nicht-Gewährung der Möglichkeit zum Selbstschutz (Verbot der Versorgung von medizinischem Material, wie Antiseptika), das Einsperren von besonders gefährdeten Gruppen der Bevölkerung (alten und kranken Menschen)schaffen Bedingungen für den Ausbruch einer Pandemie mit deutlich höheren Sterberaten als die in der Gesellschaft draußen. So etwas kann für viele Menschen innerhalb der Gefängnisse einer Todesstrafe gleich kommen. Eine Beunruhigung die einen Dominoeffekt in den Gefängnissen hervorgerufen hat, mit grundlegenden Forderungen nach Verringerung der Belegung und der Einhaltung grundlegender Schutzmaßnahmen für die Gefangenen. Vor kurzem wurden zwei Häftlingen Tode in Gefängnissen von Diavata bekannt gegeben. Die betreffenden Fälle in Gefängnissen des ganzen Landes steigern die Beunruhigung für die Bedingungen, welche sich innerhalb der Mauern vorherrschen. Seit dem Anfang der Pandemie im Land, Frühling 2020, hat diese Beunruhigung ein Dominoeffekt von Bewegungen in den Gefängnissen mit grundlegenden Forderungen verursacht bzw. die Verringerung des Gedränges und die Einhaltung grundlegenden Schutzmaßnahmen für die Häftlingen. Ausgangspunkt der Mobilisierung waren die inhaftierten Frauen von Korydallos und im weiteren Verlauf wurde sie ausgedehnt auf die Gefängnisse in Chania (Kreta), Agios Stefanos (Patras), Larissa, wobei innerhalb dieses Zeitraums ein Text veröffentlicht wurde, mit der Unterzeichnung 856 Gefangener aus allen Flügeln des Männergefängnisses in Korydallos. Im Landwirtschafts Gefängnis in Kassandra Chalkidiki beenden die Häftlinge ihre Tätigkeiten, seit dem 15/11, als eine Reaktion gegen die Gefängnisverwaltung und das Ministerium, die keine Maßnahmen zur Gesundheit der Häftlinge ergreifen und einfach nur schwätzen.

Tausende Menschen werden, wörtlich, in elenden Gebäuden unter unmenschlichen Umständen und beschämenden Haftungsbedingungen gespeichert. Das,natürlich, istnicht etwas Neues für die griechischen Gefängnisse. In den heutigen Umständen der Pandemie, jedoch, wird die Situation noch grausamer. Nicht nur bleiben die Haftungsbedingungen elend, sondern sind auch keine wesentlichen Gesundheitsmaßnahmen zum Schutz der Hygiene der Häftlinge ergriffen worden, die sich als Todeskandidaten in Gefängniszellen und Kammern- Sargen weiterhinanhäufen. Die Gefängnisse werden Tag für Tag voller und befinden sich in einer Grenzsituation, gleichzeitig die Regierung wirbt durch die immer bereitwilligen Massenmedien- ‘‘den spektakulären Rückgang der Kriminalität (..)In der gleichen Zeit macht sich die Regierung direkt ins Gesicht der Häftlinge lustig, in dem sieAnweisungen über das COVID 19 Protokoll, als Anschlag an den Türen ankündigt, mit denen (die Regierung) empfiehlt, sich nicht zu drängen! In griechischen Gefängnissen äußert sich das Ministeriumfür öffentlicheOrdnung statt des Ergreifens elementaren Gesundheitsmaßnahmen eine Vorliebe zum Verboten und Verhängen repressiven Maßnahmen, die das Leben der Gefangene schwieriger macht. Alle Genehmigungen und Besuchererlaubnisse wurden abgeschafft, während die privaten Besuchszeiten verringert wurden statt erhöht, sodass dass das Sammeln der Angehörigen und der Freunden in Wartezimmern vermieden wird. (…)

“Es ist offensichtlich, dass diese Politik mörderisch ist und einige für sich selbst die Rolle des Henkers gewählt haben. Gegen diese vernichtende und unmenschliche Umstände gibt es die Notwendigkeit innen- und außerhalb der Gefängnissen-Höllen, eine riesige Solidaritätsbewegung zu entwickeln, welche die unmittelbare Verringerung des Gedränges, die Versicherung würdevoller Lebensbedingungen sowie auch die Gesundheitsfürsorge, die Ärztliche Besichtigungen in Gefängnissen, wo dieselbe Ärzte die Gesundheitsschutzmaßnahmen der Häftlingen untersuchen(und nicht das Ministerium für Öffentliche Ordnung), die Durchführung massiver Tests, die kostenlose Gewährung von Desinfektionsmittel und Mund-Nasen-Schutzmasken, sowie auch die unmittelbare Zurückziehung der hemmenden Maßnahmen und deren Ersatz mit realen Gesundheitsschutzmaßnahmen gegen die Pandemie, fördert.“

Polykarpos Georgiadis, 10/11/2020, Larisa Gefängnissen (https://athens.indymedia.org/post/1608348/)

In diesem Zustand also folgen der Staat und seine repressiven Mechanismen einem bekannten Weg.Während überhaupt keine wesentlichen Maßnahmen für den Schutz der Gefängnisinsassen eingeführt werden, unterbrechen sie ihren Kontakt zur Außenwelt, indem sie den Besuch von Verwandten und Änwält_innen verbieten und sichtbare Repressalien und Vergeltungsmaßnahmen in Brennpunkten des Protests einleiten: Entführungen-Verlegungen von Genoss_innen / Kämpfer_innen im Fall der Mobilisierung der gefangenen Frauen von Korydallos mit der Entführung zweier weiblicher Gefangener und ihrer Verlegung in die Gefängnisse von Theben unter Quarantäne (eine der beiden ist die politische Gefangene Pola Roupa, Mitglied des Revolutionären Kampfs, während einige Tage später eine gewaltsame Verlegung in den Gefängnissen von Domokos des ebenfalls politischen Gefangenen und RK-Mitglieds Nikos Maziotis), Entzug des Hofgangs der Gefangenen in den Gefängnissen von Chania, die Invasion von Bullen, Durchsuchungen und Beschädigung von Zellen in den Gefängnissen von Patras. Parallel dazu erstellen sie Anklageschriften gegen Genoss_innen, die Verfolgungen und Verhaftungen von Kämpfenden weiterführend, mitten unter den allgemeinen Umständen einer Pandemie, an die fortdauernden Prioritäten des Staates erinnernd,im gleichen Moment, in dem ihre Bekanntmachungen zu Maßnahmen der Entzerrung der Belegung von Gefängnissen eine kleine – in Bezug zur Gesamtzahl – Zahl Gefangener betrifft, nicht mehr als 1500.

“Diesem Moment gibt es in 16 der 32 Strafanstalten bestätigte Fälle mit Covid 19, während wir schon zwei Tote zählen. Die Gefängnisse des Landes sind insgesamt überfüllt und übersteigen seit viel ihre eigene Potenzialdynamik. Es geht um Gefängnisse, wo die Häftlinge auf den Boden schlafen, wo es keine Ärzte und Krankenpflegepersonal gibt, wo es keine spezielle Räume für die Trennung der Fälle gibt, wo die Gefängnisse in Provinz kein Wasser stundenlang haben, sodass die Häftlinge nicht in der Lage sind, weder ihre Hände zu waschen, wo die Gefängnisse trotz dutzende Fälle seit dem letzten Monat keine Besichtigung von dem griechischen Gesundheitsamt stattgefunden hat, es geht um Gefängnisse, in denen es einen schweigsamen Schleier gibt und niemand über die menschlichen Seelen redet, die da leben. Die einzige Lösung ist in der heutigen dystopischen Realität der Strafanstalten die Verringerung des Gedränges der Gefangenen.“

Kostas Sakkas, 22/11/2020, Korydallos Gefängnisse (https://athens.indymedia.org/post/1608705/)

Wir befinden uns in einem besonders schwierigen Abkommen in verschiedenen Ebenen, wo jede/r sich von uns bemüht, nicht nur dessen Konsequenzen zu regeln, sondern auch weiterhin zu kämpfen. Wir erkennen der Solidarität gegenüber der Häftlinge als Medium für den Kampf gegen die staatliche Unterdrückung und streben für die Fortsetzung den Strukturzielen, mit denen wir die Hindernisse der Autorität überwinden werden. Als Gemeinschaft kündigen wir momentan unsere Entscheidung an, um alle geplante öffentliche Aktionen in der nahe Zukunft einzustellen, aber jedoch setzen wir nicht unsere Solidarität an der politischen Häftlingen aus. In dieser schwierigen Situation, die wir durchleben, kommen wir in die schwierige Lage, die vorläufige Verringerung der Mittel, mit denen wir materiell die eingesperrten Genoss_innen unterstützen, bekannt zu geben, diesbezüglich aber versuchend, ihre konsequente Unterstützung auch im kommenden Zeitraum irgendwie aufrechtzuerhalten.

Genossinnen und Genossen, in Griechenland und im Ausland, der Solidaritätsfonds ist in diesem Moment mit einem ernsthaften existenziellen Problem konfrontiert und mit dem Problem der grundsätzlichen Arbeitsfähigkeit eines seiner Felder, der finanziellen Unterstützung der gefangenen Kämpfer_innen. Die Schwäche der Gemeinschaft ,wegen der objektiven Umstände dieser Periode, wirtschaftlichen Ressourcen von den öffentlichen Aktionen zu versichern, ist sehr wahrscheinlich im nächsten Zeitraum zu einer finanziellen Sackgasse zu führen und die Unterstützung, die an den politischen Häftlingen geleistet wird, sich als unmöglich entwickelt. Die einzige Weise, das zu vermeiden, ist die materielle / finanzielle Unterstützung durch die breite widerständige Bewegung. Durch alle Menschen und alle Kollektive,die die gefangenen Kämpfer_innen als Teil der Welt des Kampfes begreifen, den wir alle – so, wie wir können – gegen die barbarische Welt der Herrschenden führen.

Die Parole „Niemand alleine in den Händen des Staates“ wird in diesen Tagen notwendiger und offenkundiger denn je. Wir rufen euch dazu auf, diese noch einmal in der Praxis zu verteidigen. Die praktische Solidarität wird wieder einmal unsere Waffe sein.

BIS ZUM ABRISS AUCH DES LETZTEN GEFÄNGNISSES

NIEMAND VON UNS IST FREI

SOLIDARITÄT MIT DEN POLITISCHEN GEFANGENEN

* Eingriff in den Gefängnissen in Larisa am 31. Dezember 2017, am “feiern” des ersten Tages des Jahres bzw. Jahreswechsel neben den eingeschlossenen Kämpfern und Kämpferinnen