The “Solidarity fund for imprisoned and persecuted militants” from Greece was established in 2010. Since the start of solidarity fund, the most important purpose of this structure was to ensure decent living conditions for the imprisoned comrades, through a process that would take place within the political movement; thereby taking the material dimension of solidarity one step beyond family and close friendly/comrade relationships. Besides that, among the priorities of the people who are part of the Solidarity Fund, remain the practical solidarity actions, building communication bridges between people inside prison and those outside, and the development of united struggles inside and outside prison walls.

Το Ταμείο Αλληλεγγύης φυλακισμένων & διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ων δημιουργήθηκε το 2010. Βασικός στόχος της δοµής αποτέλεσε εξαρχής η εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης για τους φυλακισμένους συντρόφους µέσα από µια κινηµατική διαδικασία που θα πήγαινε την υλική διάσταση της αλληλεγγύης ένα βήµα παραπέρα από τις οικογενειακές και στενές φιλικές/συντροφικές σχέσεις. Από εκεί και πέρα ανάµεσα στις προτεραιότητες των ανθρώπων που το απαρτίζουν παραµένουν οι έµπρακτες κινήσεις αλληλεγγύης, το χτίσιµο γεφυρών επικοινωνίας των µέσα µε τους έξω και η ανάπτυξη κοινών αγώνων εντός και εκτός των τειχών.

All these years of its existence, besides financial support, the Solidarity Fund also organizes political interventions with events, book presentations, publications and translations of books or texts written by prisoners. At the same time, all these years that the imprisoned militants have been struggling against vindictive punishments, solitary confinement, prison transfers and tortures with protests and hunger strikes, we have been trying to intervene with our word and action against the horror of incarceration.

Όλα αυτά τα χρόνια της ύπαρξης του ταµείου, πέρα από την οικονοµική στήριξη, παρεµβαίνουµε πολιτικά µε εκδηλώσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις, εκδόσεις και µεταφράσεις βιβλίων ή κειµένων των κρατουµένων. Παράλληλα, όλα αυτά τα χρόνια που οι φυλακισµένοι αγωνιστές, µε κινητοποιήσεις και απεργίες πείνας, παλεύουν ενάντια στις εκδικητικές ποινές, στις αποµονώσεις, στις µεταγωγές και στους βασανισµούς, προσπαθούμε να παρεµβαίνουµε µε λόγο και πράξεις ενάντια στη φρίκη του εγκλεισµού.

Today, after 9 years from its establishment, the solidarity fund is currently supporting 18 prisoners and the 9 Kurd-Turkish prisoners*. All those years, every month, we are steadily sending them an amount to cover their needs inside the prison

Σήμερα, ύστερα από 9 χρόνια συνεπούς ύπαρξης, το ταμείο αλληλεγγύης στηρίζει 18 κρατούμενους/ες και τους 9 έγκλειστους αγωνιστές με δράση στην Τουρκία (μέσω της οργάνωσης τους «Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους Πολιτικούς Κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν»). Όλα αυτά τα χρόνια στέλνουμε σταθερά ένα μηνιαίο ποσό στον/ην εκάστοτε κρατούμενο/η για να μπορεί να καλύπτει τις ανάγκες του/ης μέσα στην φυλακή. Είναι εύκολα κατανοητό ότι ο αριθμός των ατόμων που στηρίζουμε (18+9) επί κάποια εκατοντάδες ευρώ στον/η καθένα/μία κάθε μήνα, δημιουργεί ένα τεράστιο πόσο που καλούμαστε κάθε φορά να συλλέξουμε.

So, it’s easily understandable that the number of 27 prisoners (18+9) multiplied with a few hundred € to each, adds up to an extremely big amount of money each month that we need to gather, in order to help them cover their needs.

Επίσης, ακόμα ένας σκοπός του Ταμείου ήταν (και είναι – όταν το επιτρέπουν οι συνθήκες) να καλύπτει δικαστικά έξοδα φυλακισμένων ή διωκόμενων που προκύπτουν λόγω της καταστολής ευρύτερων κοινωνικών/ταξικών αγώνων (είτε πρόκειται για υποθέσεις μεταναστών, συλλήψεις σε πορείες/παρεμβάσεις/ συγκρούσεις κλπ). Συνεπώς, για να μπορέσουμε να καλύψουμε όλες αυτές τις ανάγκες, παροτρύνουμε κάθε αλληλέγγυο/α να συνεισφέρει στη δομή και τον σκοπό της. Γι’ αυτό και αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε την πλατφόρμα του firefund. Άλλα και για να δημιουργήσουμε γέφυρες επικοινωνίας και σχέσεις αλληλεγγύης με συντρόφους/ισσες απ’ όλο τον κόσμο.

Αpart from that, the solidarity fund is actively supporting other causes and covers other expanses too, for example, migrant struggles and prosecutions, various judicial costs from social struggles, squats and so on. Thus, to cover all those needs, we are asking for people to show solidarity and contribute to our cause.

We decided to use Firefund to reach people from all around the world, to establish relationships with comrades who fight the same struggle and to spread the message of solidarity everywhere possible and to reach for people who want to contribute to this cause.

*through the organization “Solidarity Initiative for Political Refugees & Militants from Turkey and Kurdistan"

As in the natural world so in the social reality as well, every motion is perceived when, from the sphere of theoretical consideration it is placed within its surrounding circumstances. Therefore, in order to understand the necessity of the existence and thereby the support – or not- of the Solidarity Fund for prisoners and persecuted militants, we have to look at the socio-political situation, as well as at which level the maturity of the revolutionary movement lies at any given time.

Στην κοινωνική πραγµατικότητα, όπως και στο φυσικό κόσµο, κάθε κίνηση γίνεται αντιληπτή όταν από τη σφαίρα της θεώρησης τοποθετείται στις συνθήκες που την περιβάλλουν. Προκειµένου λοιπόν να γίνει αντιληπτή η αναγκαιότητα ύπαρξης και κατ' επέκταση στήριξης - ή όχι- του ταµείου αλληλεγγύης φυλακισµένων και διωκόµενων αγωνιστών, οφείλουµε να κοιτάζουµε την κοινωνικοπολιτική συγκυρία που επικρατεί την κάθε δεδοµένη στιγµή σε συνάρτηση πάντα µε το βαθµό ωρίµανσης που βρίσκεται ο επαναστατικός χώρος.

The Solidarity Fund was established in 2010 in a situation, where on the one hand a hard capitalist restructuring was carried out under the guise of the “economic crisis” and on the other hand the radical part of the society, having very recent memories from the experience of the social revolt of December ’08, was in a boom of activities, expressing the genuine and spontaneous social rage. In those given circumstances, where the systemic restructuring entailed the upgrade of repression and the (further) legislative protection of the privileged, while the activity of all struggling parts of the society produced a multiple aggression (ranging from the vigorous workers’ solidarity, the massive clashes, the occupations of buildings and public spaces, the collective direct actions, to the armed revolutionary actions), arose the issue of the dozens of political prisoners.

Due to the upgrade of the “anti-terrorist” laws and the judiciary-repression complex mechanisms, but also bearing in mind the escalation of the revolutionary action itself, these political prisoners were now facing severe and/or lengthy sentences. This created a novel situation for the majority of the radical part of the society since the fall of the military junta (1974). The main characteristic features of this situation appeared to be its severity and duration. In this exact context the Solidarity Fund was established, setting as its initial target the consistent and constant support of those persecuted or imprisoned for their subversive actions and their participation in the social struggles.

Το ταµείο δηµιουργήθηκε το 2010 σε µια συγκυρία όπου από τη µια πλευρά µια σκληρή καπιταλιστική αναδιάρθρωση εφορµούσε µε όχηµα την "οικονοµική κρίση" και από την άλλη ο ριζοσπαστικός χώρος, µε πρόσφατη την εµπειρία της κοινωνικής έκρηξης του Δεκέµβρη του '08, βρισκόταν σε µια άνθιση δραστηριοποίησης, εκφράζοντας την πηγαία και αυθόρµητη κοινωνική οργή. Σε εκείνες τις δεδοµένες συνθήκες όπου αφενός η συστηµική αναδιάρθρωση εµπεριείχε την κατασταλτική αναβάθµιση και τη δικονοµική θωράκιση των προνοµιούχων και αφετέρου η κινητικότητα του συνόλου των αγωνιζόµενων παρήγαγε µια πολλαπλή επιθετικότητα (από τη δυναµική εργατική αλληλεγγύη, τις µαζικές συγκρούσεις, τις καταλήψεις κτιρίων και δηµόσιων χώρων, τις συλλογικές άµεσες δράσεις, µέχρι και τις ένοπλες επαναστατικές ενέργειες), ανέκυψε το ζήτηµα των δεκάδων πολιτικών κρατουµένων. Και µάλιστα πολιτικών κρατουµένων που εξαιτίας της αναβάθµισης των τροµονόµων και του δικαστικό-κατασταλτικού συµπλέγµατος αλλά και σε συνάρτηση πάντα µε την κλιµάκωση της ίδιας της επαναστατικής δράσης, αντιµετώπιζαν πλέον βαριές καταδίκες.

The Solidarity Fund for prisoners and persecuted militants is a nationwide structure consisting of individual assemblies in various towns. The assembly of each town operates autonomously acting and designing actions, events, discussions involving both political prisoners, and the issue of incarceration in the modern hellholes. Every three months members of these local groups meet at a nationwide assembly of the Solidarity Fund, which has a public character and takes place (cyclically) in one of the towns that constitute it. In this open assembly organizational issues and perspectives of the structure are discussed and decisions are taken regarding events, publications of books/magazines and actions that can support and promote its purposes. Decisions are taken in a horizontal and egalitarian way, beyond any kind of competition and hierarchy, within a framework of collective decision-making after the political ferment of the members, away from any practice of voting and delegation.

Προέκυψε δηλαδή µια κατάσταση πρωτόγνωρη για την πλειοψηφία του ριζοσπαστικού χώρου της µεταπολίτευσης. Χαρακτηριστικά γνωρίσµατα της κατάστασης αυτής διαφαινόταν ότι θα αποτελέσουν η σφοδρότητα και η διάρκεια. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο συγκροτήθηκε το ταµείο αλληλεγγύης που ως αρχικό στόχο έθεσε τη συνεπή και σταθερή στήριξη όσων διώκονται ή φυλακίζονται για την ανατρεπτική τους δράση και τη συµµετοχή τους στους κοινωνικούς αγώνες.

In our effort to meet the structure’s financial requirements, apart from the various publications we also carry out various financial aid events. However, this structure could not have survived without the support of individual comrades and collectives who perceive its existence and continuation as something necessary and indispensable. The support of the efforts of the Solidarity Fund, particularly from collectives, with their participation in the local meetings, or even through a regular and consistent financial contribution, is of vital importance.  Furthermore, the support that’s coming from comrades abroad remains a very important one. This support both develops a sense of solidarity and interaction with collectives and organizations internationally and also substantially and actively helps the structure in its attempt to cover the daily needs of the prisoners. Therefore, a basic aim of its members is the maintenance and strengthening of international relations, in an attempt to network and even to collectivize the resistance, both outside and inside the prison walls. This effort includes communication and organizing of events abroad as well as hosting events and offering hospitality for comrades here (in Greece).

Το ταµείο αλληλεγγύης φυλακισµένων και διωκόµενων αγωνιστών είναι µια πανελλαδική δοµή που συνίσταται από επιµέρους συνελεύσεις πόλεων. Η συνέλευση κάθε πόλης λειτουργεί αυτόνοµα αποφασίζοντας και σχεδιάζοντας δράσεις, εκδηλώσεις, συζητήσεις που αφορούν τόσο τους πολιτικούς κρατούµενους, όσο και το ζήτηµα του εγκλεισµού στα σύγχρονα κολαστήρια. Ανά τρεις µήνες µέλη των τοπικών αυτών οµάδων συναντώνται στην πανελλαδική συνέλευση του ταµείου, η οποία έχει δηµόσιο χαρακτήρα και πραγµατοποιείται κυκλικά σε µια από τις πόλεις που την απαρτίζουν. Στην ανοιχτή αυτή συνέλευση συζητιούνται θέµατα οργάνωσης και προοπτικών της δοµής και λαµβάνονται αποφάσεις για εκδηλώσεις, εκδόσεις βιβλίων-εντύπων και δράσεις που µπορούν να στηρίξουν και να αναδείξουν τους σκοπούς της. Οι αποφάσεις λαµβάνονται οριζόντια και ισότιµα, πέρα από λογικές ανταγωνισµού και ιεραρχίας, σε πλαίσιο συνδιαµόρφωσης µετά από πολιτική ζύµωση των µελών και µακριά από πρακτικές ψηφοφορίας και ανάθεσης.

The structure of the Solidarity Fund supports people who struggle and are persecuted and imprisoned for their involvement in the social and class struggles, for their subversive action, within the spectrum of the multiform revolutionary struggle. It also supports comrades who end up in prison, charged with offenses that are seemingly not directly related to the social struggles, but their political identity and actions clearly identify them as part of the radical movement. Likewise, when the brutal state repression criminalizes friendly/family/companionship relationships, the human solidarity itself, we choose to support those people who stood with dignity and were targeted for these relationships. An essential and non-negotiable precondition for the development of a dialectical relationship of support is the refusal of cooperation with the authorities during the arrest and imprisonment as well as the recognition of a struggling community, far from any kind of hostilities and polemics within and against it.

Στην προσπάθεια για την κάλυψη των οικονοµικών αναγκών της δοµής, πέρα από τις εκδόσεις πραγµατοποιούµε επίσης διάφορες εκδηλώσεις οικονοµικής ενίσχυσης. Ωστόσο, η δοµή αυτή δεν θα ήταν δυνατό να σταθεί χωρίς τη στήριξη µεµονωµένων συντρόφων και συλλογικοτήτων που αντιλαµβάνονται την ύπαρξη και συνέχισή της ως κάτι αναγκαίο και απαραίτητο. Η πλαισίωση της προσπάθειας του ταµείου, ιδιαίτερα από συλλογικότητες, µε τη συµµετοχή στις κατά τόπους συνελεύσεις ή και µέσω έστω της τακτικής και συνεπούς οικονοµικής συνεισφοράς κρίνεται ζωτικής σηµασίας.

At the same time it wouldn’t be possible to not stand in solidarity with specific cases of social prisoners who, while in prison, were associated with the revolutionary movement and continue to struggle and fight with dignity for better conditions in the hellholes, with all those who project the importance of interconnection of the struggles within and outside the prison walls. We also consider the political and practical support to migrants very important;  in an attempt to downgrade the existence of the migrants itself, states systematically make them illegal and imprison them in concentration camps. In this direction we try to materially contribute to the various initiatives being set up and we seek to connect with respective structures. Because above all we are against any type of confinement and for this reason we will continue to fight alongside all those mentioned above

Επιπλέον, πολύ σηµαντική παραµένει η στήριξη που έρχεται από συντρόφους από το εξωτερικό. Η στήριξη αυτή αφενός αναπτύσσει το αίσθηµα της αλληλεγγύης και αλληλεπίδρασης µε συλλογικότητες και οργανώσεις διεθνώς και αφετέρου βοηθά ουσιαστικά και έµπρακτα τη δοµή στην προσπάθειά της να καλύπτει καθηµερινές ανάγκες των κρατουµένων. Βασική, λοιπόν, επιδίωξη των µελών της είναι η διατήρηση και η ενδυνάµωση των διεθνών σχέσεων σε µια προσπάθεια δικτύωσης αλλά και συλλογικοποίησης των αντιστάσεων, τόσο εκτός όσο και εντός των τειχών. Αυτή η προσπάθεια συµπεριλαµβάνει επικοινωνία και οργάνωση εκδηλώσεων στο εξωτερικό, καθώς αντίστοιχα και φιλοξενία εκδηλώσεων και συντρόφων εδώ.

Finally, apart from the Solidarity Fund for the regular financial support of the prisoners, there is also a parallel Solidarity Fund, which as much as its (financial) capabilities allow, helps to immediately cover emergencies, such as court expenses and bails, provided the funds are returned within a reasonable time.

Η δοµή του ταµείου στηρίζει αγωνιζόµενους ανθρώπους που διώκονται και φυλακίζονται για τη συµµετοχή τους στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, για την ανατρεπτική τους δράση στα πλαίσια του πολύµορφου επαναστατικού αγώνα. Ακόµα στηρίζει συντρόφους και συντρόφισσες που βρέθηκαν στη φυλακή κατηγορούµενοι για αδικήµατα που φαινοµενικά δε σχετίζονται άµεσα µε τους κοινωνικούς αγώνες αλλά η πολιτική τους ταυτότητα και δράση τους εντάσσει ξεκάθαρα στο ριζοσπαστικό χώρο. Επίσης όταν η ωµή κρατική καταστολή ποινικοποιεί τις φιλικές/συγγενικές/συντροφικές σχέσεις, την ίδια την ανθρώπινη αλληλεγγύη, εµείς επιλέγουµε να στηρίξουµε τους ανθρώπους αυτούς που στάθηκαν µε αξιοπρέπεια και στοχοποιήθηκαν για αυτές τους τις σχέσεις. Απαραίτητη και αδιαπραγµάτευτη προϋπόθεση όµως για την ανάπτυξη διαλεκτικής σχέσης στήριξης αποτελεί η µη συνεργασία µε τις αρχές κατά τη διάρκεια της σύλληψης και της φυλάκισης καθώς επίσης και η αναγνώριση µιας κοινότητας αγώνα µακριά από λογικές εχθροπραξιών και πολεµικής εντός και απέναντί της.

Today, some years later (since our establishment), we are once again called to read the conditions being created within a scene that is getting clearer and to reorganize the consistent  support of the movement for the imprisoned militants with terms and targets equally clear. The capitalist restructuring expressed through an all-encompassing attack from those above against the entire range of social life of the country, seems to become permanent. It now becomes clear that regardless of the changes in the colors and the names of those who rule, the implementation of strategies that impose broad poverty, social cannibalism and state repression, is a one-way street for the world of capital and the inequality it produces. The fake hope of entrusting the “left” management is also annihilated. Those at the lower social classes increasingly understand the importance of their own organizing in order to manage -materially as well- the arising needs.

Παράλληλα δε θα µπορούσαµε να µην είµαστε αλληλέγγυοι σε συγκεκριµένες περιπτώσεις κοινωνικών κρατουµένων, που εντός της φυλακής σχετίστηκαν µε τον επαναστατικό χώρο και συνεχίζουν να αγωνίζονται και να παλεύουν µε αξιοπρέπεια για καλύτερες συνθήκες εντός των κολαστηρίων, µε όλους αυτούς που προβάλλουν τη σπουδαιότητα διασύνδεσης των αγώνων εντός και εκτός των τειχών.

The revolutionary movement, of which we are part, seems to understand the limits of spontaneity that in recent years has nourished and brought us to the forefront, but remained insufficient to initiate a complete social change. It seems to become more mature and structured through organizational frameworks that correspond to a movement. So on the one hand we have the continuous and explicit effort of the privileged classes to impose even more inequalities and coercion and on the other hand the world of struggle that attempts its organized counterattack. In simple terms it is understood that the already large number of militants who are persecuted and imprisoned will remain unchanged -if not, it will be getting even larger- thus becoming a real issue to be addressed by the struggling parts of society that want to be called -and act- revolutionary.

Θεωρούµε επίσης πολύ σηµαντική την πολιτική και έµπρακτη στήριξη προς τους µετανάστες που µε στόχο την υποβάθµιση της ίδιας τους της ύπαρξης, συστηµατικά παρανοµοποιούνται από τα κράτη και φυλακίζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σε αυτήν την κατεύθυνση προσπαθούµε να συνδράµουµε υλικά στις διάφορες πρωτοβουλίες που συγκροτούνται και επιδιώκουµε τη σύνδεση µε αντίστοιχες δοµές. Γιατί πάνω απ' όλα είµαστε ενάντια σε οποιαδήποτε µορφή εγκλεισµού και γι' αυτό θα συνεχίζουµε να παλεύουµε στο πλευρό όλων των παραπάνω.

After all these years, of the continuous persecutions and imprisonments, we consider the existence of the Solidarity Fund topical and necessary. Being one more stone in a mosaic being built by the multiform struggles against prisons, which urge us to act against one of the major pillars of the system of oppression and exploitation.

Up until the demolition of the last prison…

WE SUPPORT THE IMPRISONED MILITANTS MATERIALLY-ETHICALLY-POLITICALLY

Τέλος πέρα από το ταµείο για την τακτική οικονοµική στήριξη των κρατουµένων διατηρείται και ένα παράλληλο ταµείο το οποίο στο µέτρο των δυνατοτήτων του συνδράµει στην άµεση κάλυψη εκτάκτων καταστάσεων, όπως δικαστικά έξοδα και εγγυήσεις µε την προϋπόθεση να επανατροφοδοτείται σε εύλογο χρονικό διάστηµα.

Σήµερα, µερικά χρόνια µετά, καλούµαστε για ακόµη µια φορά να διαβάσουµε τις συνθήκες που διαµορφώνονται σε ένα τοπίο που ξεκαθαρίζει γύρω µας και να αναδιοργανώσουµε τη συνεπή κινηµατική στήριξη των φυλακισµένων αγωνιστών µε όρους και στοχεύσεις εξίσου ξεκάθαρες. Η καπιταλιστική αναδιάρθρωση εκφραζόµενη µέσω µιας συνολικής επίθεσης από τα πάνω σε ολόκληρο το εύρος της κοινωνικής ζωής του τόπου, δείχνει να µονιµοποιείται. Γίνεται πλέον σαφές ότι ανεξαρτήτως των αλλαγών στα χρώµατα και τα ονόµατα αυτών που κυβερνούν, η εφαρµογή στρατηγικών που επιβάλλουν πλατιά ανέχεια και φτωχοποίηση, κοινωνικό κανιβαλισµό και κρατική καταστολή, αποτελούν µονόδροµο για τον κόσµο του κεφαλαίου και της ανισότητας που αυτό παράγει. Μαζί τους εξαϋλώνεται και η κάλπικη ελπίδα της ανάθεσης στην "αριστερή" διαχείριση. Όσοι βρίσκονται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις κατανοούν σταδιακά όλο και περισσότερο τη σηµασία που αποκτά η δική τους οργάνωση προκειµένου να αντιµετωπίσουν -και υλικά- τις ανάγκες που ανακύπτουν. Ο επαναστατικός χώρος, κοµµάτι του οποίου είµαστε, δείχνει να κατανοεί τα όρια του αυθορµητισµού εκείνου που τα τελευταία χρόνια τον έθρεψε και τον έφερε στο προσκήνιο, αλλά παρέµεινε ανεπαρκής να τροφοδοτήσει µια συνολική κοινωνική αλλαγή. Δείχνει να ωριµάζει και να συγκροτείται µέσα από οργανωτικές δοµές που αντιστοιχούν σε ένα κίνηµα. Έχουµε δηλαδή από τη µια πλευρά τη διαρκή και ρητή προσπάθεια των προνοµιούχων τάξεων για την επιβολή ακόµα περισσότερων ανισοτήτων και καταναγκασµών και από την άλλη έναν κόσµο του αγώνα που αποπειράται την οργανωµένη αντεπίθεσή του. Με απλά µαθηµατικά γίνεται κατανοητό ότι ο ήδη µεγάλος αριθµός των αγωνιστών που διώκονται και φυλακίζονται θα παραµένει τέτοιος -εάν όχι θα διογκώνεται- αποτελώντας ένα υπαρκτό ζήτηµα προς αντιµετώπιση από τα αγωνιζόµενα κοµµάτια που επιδιώκουν να λέγονται -αλλά και να πράττουν- επαναστατικά.

Μετά από όλα αυτά τα χρόνια, µε τις συνεχόµενες διώξεις και φυλακίσεις, κρίνουµε ότι η ύπαρξη του ταµείου παραµένει επίκαιρη και αναγκαία. Ένα ακόµα λιθαράκι µέσα σε ένα µωσαϊκό που χτίζουν οι πολύµορφοι αγώνες ενάντια στις φυλακές και που προτρέπουν να δράσουµε απέναντι σε έναν από τους σηµαντικότερους πυλώνες του συστήµατος καταπίεσης και εκµετάλλευσης. Απέναντι στο έγκληµα του εγκλεισµού που αναπαράγει ταξικές ανισότητες φόβο και υποταγή.

Γιατί στους καιρούς της οικονοµικής λεηλασίας, της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και του ρεφορµιστικού εφησυχασµού…

…οι αιχµάλωτοι του κοινωνικού πολέµου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ "

*The picture on the headline was taken during the intervention that we participated on New Year’s Eve (December 31, 2017)
outside Larissa’s prison, "celebrating" near to imprisoned comrades.

*Η φωτογραφία είναι από την παρέμβαση στις φυλακές της Λάρισας 31 Δεκέμβρη 2017, «γιορτάζοντας» την πρωτοχρονιά δίπλα στους έγκλειστους αγωνιστές